Bir sözüm yok billahi, ruhum ne kadar abad olsa da nihai bulacak
Kan bu damarlarýmdan akmayacak, gün bir hüzünle kararmayacak
Geceler hicranýn firkatiyle ne vakit þu gönlümü inþiraha ulaþtýracak
Gözyaþlarým duracak kalbim sürurla buluþacak, atimde ferahlatacak



Ne cananýn hasretindeyim her an ruhun esaretin bizarlaþan benim
Ne vakit gülecektir kaderim, sessizliðin deminde suçlu bir nefesim
Kime nazar etsem,tebessümle yad edip teslimiyeti aþkla kabil derim
Sabrý ne acizlik bilirim, ne de kalbimin hazin sesinden çok eminim



Dallarýn þumulünde, sukut etmiþ bir aðacýn köklerinden ne beklerim
Kalan bir yapraðýn bahtýný merak ederim ve ruhum için nefeslenirim
Bir hesabýn efkarýyla nasýl nefsimi tezkiye ederim, umutlarý neyleyim
“Gönül ferman dinlemez” derler, bu sözü bilmem ki nasýl taltif ederim



Ne hancýyým ,ne yolun emniyetini hisseden bir dilenciyim ben kimim
Neden bilmediðim ufukta gezinir, sefil bir halde aþkýn þadýný beklerim
Hadsiz hudutsuz bir nefesin sahibi kimdir,neden mecrasýnda gitmeyim
Ah çektiren bu emellerim, sabrýn korlaþan yumaðýndan neler beklerim



Þimdi derdi gamýmla nasýl ve hangi edeple sevda yolunda nefeslenirim
Ne asanýn keyfiyeti, ne lal olan dilin manadan uzaklaþan hali neylerim
Yahya Kemalin, Mehmet Akifin terennüm ettiði hicraný kime söylerim
Neden nefesi boðulan, þevki süruru mefkureyle yadedip aðlayan biriyim



Mustafa CÝLASUN