Kur’ân'da bizlere örnek gösterilen müminler, her olayýn Allah tarafýndan kendileri için bir hikmet ve hayýrla yaratýldýðýný bilirler. Allah müminin karþýsýna bir olay çýkarýyorsa, onda kesinlikle bir hayýr vardýr; þer gibi de görünse her olay hayra dönüþecektir.

Allah, samimi kullarýna kaldýramayacaklarý bir zorluk yüklemeyecek ve çektikleri sýkýntýlarýn karþýlýðýný da ahirette ödül olarak verecektir. Kur’ân'da birçok ayette Allah'a güven ve teslimiyet üzerinde durulur. Bu konudaki ayetlerden birinde, “De ki: Allah'ýn bizim için yazdýklarý dýþýnda, bize kesinlikle hiçbir þey isabet etmez. O bizim mevlâmýzdýr. Ve müminler yalnýzca Allah'a tevekkül etmelidirler" buyrulur. (Tevbe Suresi, 51)

Kur’ân’da önemli bir itaat ve teslimiyet örneði olan Hz. Ýbrahim(as) ve oðlu Hz. Ýsmail'in baþýndan geçen imtihan, ayetlerde þöyle bildirilir:

“Biz de onu halim bir çocukla müjdeledik. Böylece (çocuk) onun yanýnda koþabilecek çaða eriþince (Ýbrahim ona): ‘Oðlum’ dedi, ‘gerçekten ben seni rüyamda boðazlýyorken gördüm. Bir bak, sen ne düþünüyorsun?’ (Oðlu Ýsmail) Dedi ki: ‘Babacýðým, emrolunduðun þeyi yap. Ýnþallah, beni sabredenlerden bulacaksýn.’ Sonunda ikisi de (Allah'ýn emrine ve takdirine) teslim olup (babasý, Ýsmail'i kurban etmek için) onu alný üzerine yatýrdý. Biz ona: ‘Ey Ýbrahim’ diye seslendik, ‘gerçekten sen, rüyayý doðruladýn. Þüphesiz Biz, ihsanda bulunanlarý böyle ödüllendiririz.’ Doðrusu bu, apaçýk bir imtihandý. Ve ona büyük bir kurbaný fidye olarak verdik” (Saffat Sûresi, 101-107)

Elmalýlý Hamdi Yazýr, Kur’ân-ý Kerim tefsirinde, Hz. Ýbrahim'in rüyasýnda gördüklerinin bir vahiy olduðunu yazar. Alýnan emrin yerine getirilmesi aþamasýnda Hz. Ýbrahim’in(as) oðluyla istiþaresini de þöyle açýklar:

“... Bunun üzerine onu zorla yapmaya kalkýþmayýp, önce yerine getirilme þeklini istiþare etmek üzere böyle görüþünü sorarak teblið etti ki, bununla ilk önce onun itaat ve boyun eðmekle ecir ve sevaba ermesini temin etmek istedi. Düþünmeli, bunu söylerken ‘Ey yavrucuðum!’ diye hitap eden bir babanýn kalbinde ne yüksek bir þefkat duygusu çarpýyor ve ona ne kadar büyük bir vazife aþký, Allah sevgisi hâkim bulunuyordu... Ýþte bunun böyle ilâhî bir emir olduðunu anlayan ve Allah'ýn sabredenlerle beraber olduðunu bilen o yumuþak huylu oðul, ‘Ey babacýðým!’ dedi, ‘ne emrolunuyorsan yap. Beni inþaAllah sabredenlerden bulacaksýn" (http://www.kuranikerim.com/telmalili/saffat.htm).

Yüce Allah’ýn ‘dost’ edindiði peygamberi Hz. Ýbrahim’in(as), oðlu Ýsmail’i(as) Allah için feda edebileceðini kanýtlamasý, güçlü ve derin imanýnýn göstergesidir. Bu üstün ahlâk iman edenler için çok güzel bir örnektir. Bu nedenle müminler, “Ýbrahim ve onunla birlikte olanlarda size güzel bir örnek vardýr…” (Mümtehane Sûresi, 4) âyetinde haber verildiði üzere, onlarýn yolunu izlemeli ve Allah'ýn âyetlerini uygulamadaki titizlikleri, zorluk zamanlarýndaki tavizsiz davranýþlarý, sabýrlý ve tevekküllü kiþilikleriyle onlarý örnek almalýdýrlar.

“Rabb’i ona, ‘Teslim ol’ dediðinde", "Âlemlerin Rabb’ine teslim oldum" (Bakara Sûresi, 131) diyen Hz. Ýbrahim'in(as), gönülden itaati ve üstün ahlâký bir Kur’an âyetinde þu þekilde vurgulanýr: "Rabb’imiz, ikimizi Sana teslim olmuþ (Müslümanlar) kýl ve soyumuzdan Sana teslim olmuþ (Müslüman) bir ümmet (ver). Bize ibadet yöntemlerini (yer veya ilkelerini) göster ve tevbemizi kabul et. Þüphesiz, Sen tevbeleri kabul eden ve esirgeyensin" (Bakara Sûresi, 128).

Hz. Ýbrahim'in(as) imanýndaki samimiyeti, tevekkülü, itaati, sadakat ve kararlýlýðý kuþkusuz her müminin sahip olmasý gereken önemli ahlâk özellikleridir: “Gerçek þu ki, Ýbrahim (tek baþýna) bir ümmetti; Allah'a gönülden yönelip itaat eden bir muvahhiddi ve o müþriklerden deðildi” (Nahl Sûresi, 120)

Bu Kur’ân âyetiyle en güzel dinin, ‘Rabb’imize gönülden teslim olup, Allah'a þirk koþmadan iman edenlerin dini olduðu’ belirtilir ve koþulsuz bir baðlýlýðýn önemi hatýrlatýlýr.

Allah anýldýðý zaman yüreði ürperecek imani olgunluðu kazanmýþ mümin, Allah'ýn hiçbir þeye ihtiyacý olmadýðýnýn, kendisinin O’nun karþýsýndaki aczinin, her iþin bir kader dahilinde ve bir hikmetle yaratýldýðýnýn bilincinde olarak, bedenini ve ruhunu Allah'a emanet eder.

Kurban Adanýþtýr

Kur’ân âyetlerinde söz edilen kurban kesme, ete duyulan ihtiyaç nedeniyle hayvan kesme deðil, bir tür manevî adanýþ göstergesidir.

“Kendileri için birtakým yararlara þahid olsunlar ve kendilerine rýzýk olarak verdiði (kurbanlýk) hayvanlar üzerine belli günlerde (kurban adarken) Allah'ýn adýný ansýnlar. Artýk bunlardan yiyin ve zorluk çeken yoksulu da doyurun.” (Hac Sûresi, 28)

Müminlerin, kestikleri kurbaný Allah'a yakýnlaþmaya bir vesile olarak görmeleri, Allah'a olan sadakatlerini, O'nun rýzasýný hiçbir dünyevî nimete deðiþmeyeceklerini, bu uðurda -en sevdikleri de dâhil- her þeyi feda edebileceklerini ortaya koyar. Dr. Ali Þeriati, "yalnýzca kesmiþ olmak için koyun kesmek kasaplýktýr!.." der ve kurban kesmedeki niyetin samimiyetine vurgu yapar.

Kurban, Allah’a yakýnlaþmak niyetiyle, O’nun dýþýndaki her þeyi kurban etmektir. Bizler de Hz. Ýbrahim(as) ve Hz. Ýsmail(as) gibi, tam bir teslimiyetle teslim olalým ve o sapasaðlam/kopmayan kulba tutunalým…

"Kim ihsanda bulunan (biri) olarak yüzünü (kendini) Allah'a teslim ederse, artýk gerçekten o, kopmayan bir kulpa yapýþmýþtýr. Bütün iþlerin sonu Allah'a varýr" (Lokman Sûresi, 22).