Daldým yine hazanýn ince sýzýsýyla bedelleþmeye, sualler elverdikçe
Ýçim acýyor, yüreðim burkuluyor, aþikar olan o sessizliðin busesiyle
Hayrola dedim bu kez kendi kendime, yinemi hicran söylesene niye
Haklýydý ýssýz koylar hülyalar, sabýrla bekleyen acýtan umutlar yine



Açýlmalýydým açýk denizlere her ne kadar yüzmeyi bilen can isemde
Kederlenmek bu hali edebime, bahtýn nizamý söyle kimin tanziminde
Ey afakým, zihnimi mütemadiyen kurcalayan sancýlar, bu asilik niye
Ýnsan en mütekamil bir sanatýn icra sahnesindedir efkarlanmak kime



Ne dinlediðim ney, ne mýzrap vurdukça ahenkleþen uhteler, besteler
Þairin ruhundan sadýr olan kelimeler ve aþka ram olmuþtur o heceler
Gönül sevdanýn þadýndan, aþkýn titreten týnýsýndan muhabbet bekler
Ah uryanlaþan nefesler, hiç vazgeçilmeyecek addedilen, acý taraneler



Aþk, halin mecrasýnda demlenen ve vaktini bekleyen azameti hudadýr
Azim ve gayret niyet ile sevdalýdýr, nazarlar ne gamdýr ne bühtandýr
Ýnsan ancak nefesinin sahibine kul oldukça, en kalbi olan kurbanlýktýr
Özün sözüne delalet etmeyince, nefesin ayyaþ olacak aþký dilemedikçe



Ey sahibim, kifayetsiz secdelerimde zikrettiðim en kutsal hakikatim
Gönül kapýmý aç, kalbimi inþirahýnla donat kul olmak bir aþký sanat
Neyim varsa bu nefsim her ne kadar bir tarumarlýðý halime yaþatsada
Ne olur muhtaç olan kalbimi, senin sevgin ve aþkýndan uzaklaþtýrma



(Sevgili dostlarýn ve kul olmak için çýrpýnan sadýklarýn kurban bayramlarýný en kalbi iþtiyakýmla kutluyor, bu vesileyle nefsimizin sahibinden gönül kapýlarýmýzýn açýlmasýný diliyorum ve muhabbetle saðlýk ve afiyet içinde, umudun katresinde geçirmenizi niyaz ediyorum efendim...)



Mustafa CÝLASUN