Son yaz günleri... Burcum özlem... Ve yaðmurlu bir eda hayatta... Sokaklarda ýslak bir sevda... Aklýmdan hayaller geçiyor. Üzerimde sabahýn karanlýk, sisli yaþanýrlýðý... Her nefeste ayrý bir soluk hayat, apayrý vuslat kýrýntýlarý... Gözler yine mabeyninde gafletin, en dibinde, yanýbaþýnda; yaþama azminin yýkýlasý evinde... Sokaklar mý puslu, göz bebeðim mi sisli anlamadým... Yok, yok ikisi de deðil... Pencere buðulanmýþ hafiften. Ya çok sokuldum yanýna korktu benden, ya da aðlamaya utanýyor benim gibi... Hep ayný iþte; bir yanýn aþk ýslaðý, bir yanýn aile sýcaðý olunca... Saçaklarda direnmenin gayreti, koruyuculuðun memnuniyeti, baþarmanýn coþkusu... Herkesin baþýný soktuðu ama kendi baþýna dünyanýn geçtiði bir hal... Tuhaf...

Bayramdýr bu... Sisli, yaðmurlu... Giden, gelenlerle dolu... Ýçi sakin, dýþý bayram; ruhu yorgun, kendi cevelan...
Bayramdýr iþte... Yazýn sonunda, yaþanmýþlýklarýn yanýnda bir bayram...