yalnýzlýgýna sarýlan adam .....

bu sözler kulagý saðýr olan sevgiliye................

karanlýðýn pezevenk olup beni satmasýna ....
yalnýzlýðýn fahiþe olup benle yatmasýna alýþtým .....

son sayfa bilinmezliðine ayýrdým ......

Bilirsin gevezeliðim susar sen geldiðin zaman.
eskimiþ düþlerime sen sokuluyorsun

ben susuyorum .....

dilimin ucunda asýlý kalan kelimler ....
kelimlerim içimde;
sen hayat olurken herþeyimde
bir cellat misali benle savaþan sen
Yüreðindeki daraðacýna asýlý kalan ben..

yokluðun sýrtýma vuran sesinsiz fýrtanalarý taþýrken ...
Taþýyorum yokluðunu
,dermansýz ayaklarým titreyerek yol alýyor ..
Düþme düþümden diye;
Gözlerimi açmaya kýyamýyorum ...açarsam ....güneþ ýþýnda bozulacak belki bu büyü....
Gözlerimi kapatýyorum bu ara sýk sýk.
Karanlýða ihtiyacým var biraz.

defalarca geberdim hayata ait yaþanýlmýþlýklarda ...
.tüm umutsuzluða saldým tebessümlerimi ...
yanaþtýðým her limandan topladýðým sonbaharlarý...
görmeden nefretin yansýmasý doguyor yaný baþýmda hissetmeden kendimi ....

geceleri bölünüyor ....
taþbasamaklarýn gerisinde usulce tutmaktayým kalp atýþlarýmý ....
avuclarýmýn içinde
çýkýþsýzlýða ait olan gerçekler ....
....içimden koparken hayat...
atlýyorum yaþadýklarýmý ....her sabah vaz geçilmezlere bakýyorum ve gülümsüyorum
ölüme .....üzülme sen ......herþeye alýþýyor insan .....
ölü ruhlar sehrinde ....kesik ellerle yazýyorum .....damlalar süzülüyor kagýda cümleler oluyor .....
küçülüyor gölgelerin ....
izi azalýyor hayatýn ....
lekeli dünyada bir beyaz olmak ....
cekimli sözlere bakmadan sana cekimli kalmak ....
sokak lambasý altýnda sýzan bir berduþ ....kalbime baskýlý soguk bir metal ....sol yanýmda hapis senle yaþananlar ......dünyayý aþk bildim ....imkansýzlýklar içinde sen doðuyorsun her nefes salýþýmda ........sesinin parmak izleri katlediyor....
aklýmdasýn ....

aklýmdan kopan her parçada....arýyordum.....meþgule düþen numaralarý ....bir dudak kýrpman depremlere boguyor bedenimi .....
üþüyen içimde anlýk senler ýsýtýyor beni .....
en kýrmýzý ruhumun duvarda yansýmasý...
kýrýlmýþ yine kelimeler .......sisler ardýnda yaþam kadar uzak ....

müritlerinin gözünde bir kez daha çökerken tanrý ....kilise çanlarý ateþlerini saçýyordu .....kesilmiþ hatlar meþgul sesi yankýlanýyordu .....
sen ben tanrý biz üç kiþlydik sevgilim .....seni öldürdüm ...tanrý ise içimdeki yarattýðým katliamlarý sorumluluðunu üstüne alamadý ...