Kuzey ülkelerine özgü uzun yaz günlerinden biri daha geride kalmýþ olmasýna karþýn hava kararmamýþtý.

Son elli yýlýn en sýcak yaz mevsimi, insanlarýn sokaða çýkmasýna yeterli gelmiyordu. Ýþ bitiminden alýþveriþ yerlerinin kapanmasýna dek geçen sürede birkaç saatliðine canlanan þehir, aradabir duyulan motor sesleri de olmasa, ziyaretçisiz bir açýk hava müzesi sessizliðindeydi. Eski ve büyük üniversitenin binlerce öðrencisi bile yer yarýlmýþ da içine girmiþ gibiydi. Sýcak ülkelere özgü akþam canlýlýðýndan eser yoktu. Ýnsanlarý belirleyen günlük koþullar deðil, binlerce yýllýk alýþkanlýklarýydý burada da. Ne denli sýcak olursa olsun sokaklardaki ölü havayý yokedemiyordu. Kuzey güney tanýmlamasýna uymalýydý herhalde. Ýnsanýn içi bir mevsimlik sýcakla ýsýnmýyordu anlaþýlan.

Ýki ayý aþkýn bir süredir kaldýðý ucuz otelden sonra, göçmen bürosunun birkaç gün önce verdiði üniversite yurdundaki odasýnda pencere önünde oturmuþ dýþarýyý seyrediyordu Selma. Aþaðýdaki küçük barda sigara dumaný soluklayýp, her cinsten yarý sarhoþ erkeklerle uðraþmaktansa odasýnda kalmayý yeðlemiþti. Aslýnda çýkýp bir süre dolaþmayý düþünmüþ ancak cesaret edememiþti tek baþýna.

Pencereden dýþarýyý seyrediyor, düþünüyordu. Ne yapýyordu bu odada? Ne iþi vardý bu þehirde, bu ülkede? Doðduðu ülkeyi bile doðru dürüst bilmezken ne arýyordu bu kuzey ülkesinde? Önce Danimarka, daha sonra Ýsveç. Deðiþen birþey yok. Aylar önce polis korkusuyla, þimdiyse içine sinen bilinçaltý korkuyla sokaða çýkamýyordu. Doðduðu, büyüdüðü ülkede baþkasýnýn, yabancý bir ülkede kendi kimliðiyle dolaþsa da, kafasýný gittiði yere götürüyordu hep. Saklandýðý bir buçuk yýl boyunca birçok þeyi yeniden düþünmüþ, hesaplaþmaya çalýþmýþtý; yaptýklarý, belki daha çok yapmadýklarýyla. Eski iliþkilerinden uzaklaþtýkça daha yürekli düþünüyordu. Ancak ayný oranda da korkuyordu düþüncelerinden. Kendine açýklamakta bile zorluk çekiyordu çoðu zaman. Uzun sürmüþ olsa da belli bir karara varmýþtý: Yeni bir yaþam kuracak, yeni bir Selma, daha doðrusu gerçekten Selma olacaktý.

Birkaç yüz metre ilerde aðaçlarýn arasýndaki trafik lambalarýný izliyordu. Lambalarýn tüm yönlere kýrmýzý yandýðý farkediliyordu. Bozulmuþ demek. Neyse ki kýrmýzý yanýyor. Ýki tarafa da yeþil yansaydý ne olurdu acaba? Geldiði þehirde, düzensizliðin verdiði ihtiyatla pek bir sorun olmazdý herhalde yine de. Ancak herþeyin düzen üstüne kurulduðu bu ülkede mutlaka kötü bir kazaya yolaçardý. Öðleden sonra dil kursundan çýkýp otobüsle gelirken bozuk deðildi lambalar. Herþeyin kusursuz iþlediði bu ülkede, bozulan bir trafik lambasýyla, kimi korkarak, kimi baþkalarýnýn korkularýný yenmesine yardýmcý olarak üniversiteye gittiði kentin sokaklarýndaki sürekli bozulan lambalar arasýnda bir baðlantý oluþtu kafasýnda. Birden yoðun bir yakýnlýk hissetti lambaya. Aylardýr kendini çevreleyen gerilimli duygudan sýyrýldý sanki. Yüzünde bir gülümseme belirdi. Gözlerinden süzülen birkaç damla, pencere önüne koyduðu kollarýný ýslattý. Tuzlu, ýlýk ýslaklýk gözlerinden taþtýkça gülümsemesi arttý. Giderek sesli, hýçkýrýk ve gülme karýþýmý birþeye dönüþtü. Aðlamasý (ya da gülmesi) geçince banyoya gidip yüzünü yýkadý. Islak elleriyle dökülen kýzýl saçýný toplayýp arkadan baðladý. Aynada kendine baktý. Dalgalý saçýndan birkaç tel, özellikle yazlarý beliren çilli yüzüne düþmüþtü. Gözlerindeki gülümsemeyi farketti. Yüzündeki damlacýklarý kurulamadan açýk pencereye döndü. Ýçeri sýzan hafif esinti ýslak yüzünü serinletti. Neredeyse geceyarýsý olacaktý ancak batan güneþin geride býraktýðý turuncu parlaklýk gökyüzünün bir bölümünde geceye direniyordu. Geri kalanýysa karanlýða dönüþmeye baþlýyordu. Lambalar kýrmýzýydý halen. Sabah onarýrlardý artýk. Acýkmýþtý. Odadan çýkarak tüm koridoru boydan boya geçip ortak kullanýlan mutfaða gitti. Açýk pencereye karþýn akþamdan býrakýlan bulaþýðýn keskin kokusu çýkmamýþtý. Ortak kullanýlan buzdolabýndan, kahvaltýlýk birþeyler ve bir türlü alýþamadýðý tatlý ekmekten iki dilim çýkardý. Ekmekleri hazýrlayýp geniþ bir tabakta masaya býraktý. Çýkardýklarýný kendisine ait kutuya yerleþtirip buzdolabýna koydu. Bir bardak su alýp oturdu. Ekmekten bir parça ýsýrdý. Bardaðý tabaða koyup eline aldý ve çýktý. Hem kokudan rahatsýz olmuþtu hem de lambayý merak ediyordu.

Koridora çýkýnca birkaç oda ilerde bekleyen birini gördü. Bir an duraklar gibi oldu. Ne bekliyordu bu adam koridorun ortasýnda? Loþ ýþýkta nereye baktýðýný anlamak olanaksýzdý. Hem nereye bakarsa baksýn, ne bekliyor olabilirdi orada? Birþey görmemiþ gibi yürüdü. Birkaç adým sonra, adamýn alçak sesle kapý önündeki biriyle konuþtuðunu farketti. Birinin Polonyalý ötekinin Ýranlý sýðýnmacý olduðunu anladýðý adamlara »hej' dedi yanlarýndan geçerken belli belirsiz. Ýkisi birden »hej' diye karþýlýk verdi selamýna. Ancak konuþmayý sürdürmediler. Selma odasýna girerken, geri dönüp bakmadýðý halde ikisinin de kendisini izlediðini biliyordu. Kapýyý kapatýp kilidi çevirdi.

Yeniden pencereye gitti. Aradabir suyu yudumlayarak dilimleri yedi. Lambalar kýrmýzýydý. Ekmeði bitirince yeniden kapýya gidip dýþarýyý dinledi. Dýþarýda birinin bekleyip beklemediði bilmek istiyor, kapýyý açýp bakmaya çekiniyordu. Kimse olmadýðýna kendini inandýrýp yeniden pencereye döndü. Lambalarda bir deðiþiklik yoktu.

Birkaç yýl öncesini düþünmeye baþladý. Üniversitede, sokakta ya da görevli gittiði birçok yerde oldukça yürekli davranýrdý. Arkadaþlarý arasýnda olsun, baþkalarýyla olsun çekinmezdi birþeyden. Ancak yine de birçok þeyi babasýndan saklar, annesinin yardýmýyla, eve geç geldiðini babasýna belli etmemeye çalýþýrdý. Yoksa kýyamet kopar, günlerce huzursuzluk olurdu. Ne yapmasý gerektiðini bilemezdi. Bir yandan, bir sürü konuda kendi baþýna karar verirken aileye iliþkin iþlerde, aile dýþýndaki yaþamýna hiç uymayan baþka bir insan gibi davranmasýný kendine yediremiyordu. Çoðu zaman karþýlaþabileceði ya da karþýlaþtýðý birçok tatsýz olayý cesaretle göðüslerken, evde akýllý uslu kýzý oynamak durumda olmasý zoruna gidiyordu. Yine de ne buna doðrudan karþý çýkabiliyor ne de arkadaþlarýyla, özellikle erkek arkadaþlarýyla bu konuyu konuþabiliyordu. Her ne olursa olsun, ev dýþýnda düzeni deðiþtirmeyi göze alabilirken þu an ayný koridoru paylaþtýðý iki adamdan çekiniyordu. Her ne kadar daha önce ayný þeyleri düþünmüþ olsa da þu an daha çaresiz hissetmekteydi kendini. Yalnýzdý. Destek göreceði arkadaþlarý yoktu.

Yavaþça kapýyý açtý. Belli etmemeye çalýþarak, aldýrýþ etmezmiþ gibi koridora daldý. Elindeki tabak ve bardaðý sýkýca tutuyordu. Baþýný kaldýrmadan birkaç adým attý. Herhangi bir ses duyamadý. Biraz da bundan cesaret alarak baþýný kaldýrýp biraz önce iki adamýn beklediði odaya gözattý. Kimse yoktu. Kapýnýn önünden geçerken belli belirsiz sesler duydu içerden. Biraz önce düþündükleri aklýna geldi yeniden. Mutfakta elindekileri aceleyle yýkayýp kuruladý. Bu kez ayný tedirginliði yoktu odasýna dönerken. Odaya girer girmez pencereye gitti; deðiþen birþey yoktu.

Yataðýna uzandý. Ayakkabýlarýný çýkarmaya üþenmiþti. Yandaki battaniyeyi çekti beline kadar. Komodinin üzerinde duran kitabý aldý. Birkaç dakika okuduktan sonra býraktý yerine. Kafasý sokaktaki trafik ýþýðýndaydý halen. Kendi kendine kýzýyordu bir yandan. Gecenin bu saatinde üstüne görev edinmiþti sanki izlemeyi. Ýzlemesiyle kesin bir kazayý önleyecekmiþ gibi bir duygu vardý içinde. Ne denli saçma olduðunu bildiði halde bir an doðruldu yatakta. Sonra vazgeçti. Hazýr doðrulmuþken soyunup ýþýðý kapattý. Yeniden yataða uzanýp ýlýk yaz gecesine gözlerini kapadý.

Uykusu gelmiyor ama inatla gözlerini açmamaya özen gösteriyordu. Ancak birkaç dakika dayanabildi kendi inadýna. Yeniden doðruldu yataðýnda. Dýþarýdaki sokak lambalarýndan odaya yayýlan loþ ýþýk, yapraklarýn titremelerini olduðundan büyük ve karýþýk gölgelerle duvara aktarýyordu. Üstüne birþey almadan kalkýp pencereye gitti. Gölgelerin bir bölümü Selma’nýn vücudunda oynaþmaya baþladý.

Lambalar kýrmýzýydý yine. Ne kadar zaman geçtiðini tam kestiremiyordu. Ancak herhangi bir kaza olsaydý gürültüyü duyardý yattýðý yerde. Araba geçmemesi kaza olmadýðý için sevindiriciydi Selma için. Ancak Koca bir þehrin kocaman sokaklarýnýn bu denli boþ kalmasý ürkütücü geliyordu yine de. Yaþamýn bir süre durmuþ olduðu izlenimini veriyordu. Öte yandan buraya gelmeden önce her gece izlediði sessizliði anýmsattýðýndan bir an korkuya kapýlýyordu.

Birden soldaki sokaktan lambalara doðru süzülen bir ýþýk huzmesi farketti. Yüreði aðzýna gelir gibi oldu. Ama neyse ki halen yeþil deðil de kýrmýzý yanýyordu iki tarafa da. Araba belirdi aðaçlarýn arasýndan. Lambalara yaklaþýnca biraz yavaþladý. Ancak hýzýný tam kesmedi. Belli bir tempoyla devam ediyordu yoluna. Lambalara birkaç metre kala kýrmýzý ýþýk yeþile döndü. Geçip giden arabanýn ardýndan ise yeniden kýrmýzý yanmaya baþladý.

Neden sonra farketti lambalarýn sürekli kýrmýzý yandýðýný, yaklaþan hareketli bir nesneye karþý duyarlý ve ayarlý olarak yeþile döndüðünü.