M.NÝHAT MALKOÇ

     Ülkemizde pek çok okulun deðiþik periyotlarda çýkardýðý okul dergileri vardýr. Bu dergiler okullarýn dýþarýya açýlan penceresidir. Bu dergilerde ilk yazýlarýný ve ilk þiirlerini yayýnlama imkâný bulanlar arasýnda geleceðin þair ve yazarlarý da vardýr þüphesiz. Bunu düþünerek her okulun bir dergi çýkarmasýnýn elzem olduðuna inanýyorum. Hatta Milli Eðitim Bakanlýðý, okullara dergi çýkarma mecburiyeti getirmesi, çýkacak dergileri maddî yönden desteklemesi gerekir. Bu, yarýnlarýmýzýn daha aydýnlýk olmasý için tutulacak bir yoldur.

     Cemil Meriç “Dergiler hür tefekkürün kalesidir” demiþti vaktiyle… Ne kadar yerinde ve manidar bir söz… Trabzon’un güzide eðitim kurumlarýndan Fatih Lisesi’nin “Vesaire” adlý enfes bir dergisi var elimde. Fatih Lisesi’nin yayýn organý olan “Vesaire”yi büyük bir zevkle okuyorum. Sürmene Lisesi’nin çýkarmakta olduðu “Tekne” dergisinden sonra, keyifle okuduðum ikinci okul dergisi oldu “Vesaire”… Kuþe kâðýda basýlan dergi dopdolu…

     Derginin künyesinde “Genel Yayýn Yönetmeni” olarak Saliha Ömür ve Dilek Daþ’ýn isimleri geçiyor. Derginin “Editörden” isimli giriþ yazýsýnda bu yayýn organýn doðuþ sebebi þöyle açýklanýyor: “Kurumlarýn büyük ve saygýn olmasýnýn yolu, sadece faaliyet gösterdikleri alanlarda iyi iþler baþarmýþ olmalarýndan geçmiyor artýk. Toplumun sanatsal, kültürel ve sosyal anlamda zenginleþmesine katkýda bulunmak da bir o kadar önem taþýyor.”

     “Vesaire”nin ilk sayfalarýnda okulun idari kadrosu tanýtýlýyor. Derginin ilk yazýsý Dilek Daþ imzasý taþýyor. “Ayinesi Dildir Kiþinin Lafa Bakýlmaz” adlý nefis bir deneme, okuyucuya adeta “Beni oku” diye yalvarýyor. Þiir tadýndaki bu güzel denemeyi okuduðunuza piþman olmuyorsunuz. Dilek Daþ’ýn kaleminden çýkan ifadeler bizi farklý dünyalara götürüyor. Dilek Haným’ýn bugüne kadar dergilerde yazýp yazmadýðýný bilmiyorum; fakat yazmýyorsa büyük bir kayýp… Böyle bir kalemin, marifetlerini sanatseverlerle mutlaka paylaþmasý gerekir.

     “Vesaire”nin ilk sayfalarýnda bir baþka güzel yazý tebessüm ediyor bize. Bu yazý “Ölümle Ölmemek” adýný taþýyor. Fatih Lisesi Türk Dili ve Edebiyatý Öðretmeni Saliha Ömür’ün kaleminden dökülen satýrlar, bizi ölümün soðuk ama bir o kadar da güzel yüzüyle yüzleþtiriyor. Saliha Haným’ýn deneme tadýndaki bu yazýsýndaki þu ifadeler ölümün güzel yüzünü gözler önüne seriyor: “Ölüm deðil mi bizi sevdiklerimize kavuþturan, ölüm deðil mi içimizdeki beka aþkýna son veren, ölüm deðil mi mazlumun ahýný zalimden alacaðý yer, ölüm deðil mi dünya meþakkatinden bizi çekip kurtaran, ölüm deðil mi sonsuz istirahat mekâný?…”
     Fatih Lisesi’nin edebiyat öðretmenlerinden biri olan Hatice Sula’nýn “Vesaire” dergisindeki “Ýstiklal Yolunda” adlý gezi yazýsý da birbirinden güzel mesajlar veriyor.

     “Vesaire”nin “Gidenlerin Ardýndan” adlý bölümünde Fatih Lisesi’nin Edebiyat Öðretmenlerinden merhum Ömer Alim’in bir þiirine ve kýzý Hilalnur’un, babasýna yazdýðý duygusal mektuba yer veriliyor. Bu satýrlar kirpiklerimizi ýslatýyor: “Merhaba Baba… Seni kaybedeli iki sene yedi ay oldu. Yokluðun gün be gün artýyor. Sensizliðin acýsýný daha çok hissediyoruz. Evde, okulda, yolda, anýlarýmýzda her yerde sen varsýn. Okula her giriþimde sen geliyorsun aklýma. Sýra olurken; tabutunun masaya konuluþu, senin cansýz bedeninin orada duruþu geliyor gözümün önüne. Her gün bu acýyý yaþýyorum. Sensizlik derin bir boþluk…”

     Ölüm acýtýyor büyük küçük herkesi… Bu duygusal satýrlarýn yanýnda merhum Ömer Alim’in bir þiirine de yer verilmiþ. Bu þiirden birkaç beyti sizlerle paylaþmak istiyorum:

     “Bugün varsýn yarýn yok; unutulacak adýn!
Yola çýktýktan sonra kaç limana uðradýn?
Sakarya da bozuldu, zehirlendi balýklar…
Hey Þairler Sultaný… Kir akýyor oluklar”

     “Vesaire” de yok yok... Sayfalarý ekonomik kullanarak az yere çok þey sýðdýrmýþlar. Dergide Prof. Dr. Osman Kemal Kayra Hocamla yapýlmýþ güzel bir röportaja da yer veriliyor. Derginin hazýrlanmasýnda emeði geçen öðretmenleri, öðrencileri ve idarecileri kutluyorum.