M.NÝHAT MALKOÇ

     Çocuk olmak, hayat aðacýnýn dalýna sýkýca tutunabilmektir. Düþeceðini hesaba katmadan o aðaçta keyfince salýnabilmektir belki de… Geçmiþten geleceðe uzanan, yokuþlarýn nefesleri kesmediði düz bir güzergahta yola revan olmaktýr çocukluk….

     Çocuk olmak, hayata pembe gözlüklerle bakabilmektir. Bütün insanlarý kardeþ görebilmektir çocukluk… Çocuklarýn milleti ve milliyeti yoktur. Bütün dünyada masumdur çocuklar… Onlar gülünce tebessüm yayýlýr annelerin nurlu yüzüne; onlar aðlayýnca annelerin yüreðinden bir tel kopar sanki… Çocuklar, þefkatin membaý olan annelere duygu telleriyle baðlýdýr çünkü… O teller, tonlarca yükü taþýyan çelikten çok daha saðlam ve güçlüdür.

     Çocuk olmak; dertlerden, tasalardan, yarýn endiþesinden, geçim sýkýntýsýndan, savaþlarýn acý yüzünden habersiz yaþamaktýr. Zira bütün dünyaya ayný gözle bakar onlar… Onlarýn düþmanlarý, tarihi emelleri, kinleri, nefretleri yoktur. Saflýðýn en doðal halidir çocukluk… Bir somun ekmek için çöplükleri karýþtýrýrken bile hayata tebessüm edebilmektir. Giydiði eski püskü, yýrtýk pantolonun tasasýný yaþamadan onu bile eðlenceye dönüþtürebilmektir. Hayatýn acý yüzüne gülümsemektir çocuk olmak… Yarýnýn dertlerini sýrtýna almadan, an’ý doyasýya yaþamaktýr. Karamsarlýðýn her çeþidini kovmaktýr hayatýndan...

     Çocuk olmak; bir dað köyünde yoksulluðun getirdiði, tahammülü zor acýlarý anne babayla bölüþmektir; ekmeðin yanýnda katýk aramamaktýr. Etin kokusunu kurbandan kurbana hissedebilmektir taþranýn varoþlarýnda çocuk olmak… Zenginlerin elinden merhamet dilenmektir donuk bakýþlarla… Bir düðün arabasýnýn önüne atýlmaktýr canýný hiçe sayarak…

     Çocuk olmak, bir bombayý oyuncak sanarak avuçlamak ve ömür boyu sakat kalmaktýr Doðu ve Güneydoðu’da… Sakat bacaðýyla yine de hayata güler yüzle bakabilmektir. Gül bahçesine destursuzca girip dikenler içinde iri güller dermektir çocuk olmak…

     Çocuk olmak, bazen de karanlýk odaklarýn emellerine alet olmaktýr. Nereye ve niçin attýðýný bilmeden ara sokaklarda taþ atmaktýr kör kuyulara… Eylemin çirkin felsefesine inemeden bunu bir taþ oyunu olarak görmektir. Sokaklarda kovalamaca oynamaktýr kendince.

     Çocuk olmak, tahta kýlýçla ülkeler fethetmenin garip düþünü görmektir. Ýþlek bir ana yolda, arabalarýn camýný silerek merhamet dilenmektir. Çocukluk hiç farkýnda olmadan kendini tinercilerin tuzaðýnda bulmaktýr ne yazýk ki!... Buz gibi kýþ gecelerinde sokaklarý mesken bilip mavi gökleri yorgan edinmektir üstüne.... Varoþlarda çocuk olmak baskülle tartý yapmak, kâðýt mendil alýp yalvarýrcasýna satmaktýr biraz da… Sokaklarýn diliyle konuþup sokaklarý dost bilmektir çocukluk… Anne þefkatini sokaklarda aramaktýr bir yerde…

     Çocuk olmak; top ve misket oynamak, kaydýraklarda kaymak, anlamsýzlýðý anlam edinmektir çok kere… Topraða yakýn olmak, kendini topraðýn bir parçasý hissetmektir çocukluk… Bazen de bir kamyonun arkasýna takýlýp bir çeþit akrobatlýða soyunmaktýr köyün toprak yollarýnda. Çocuk olmak, bazen de ölümle alay etmektir hiç farkýnda olmadan…

     Çocuk olmak, çok kere oyuncaklarýn dünyasýnda kaybolmaktýr. Onlarla duygusal baðlar kurmak, onlarý hayatýn bir parçasý kabul etmektir. Evcilik oynamaktýr çocukluk… Annelik, babalýk rolüne soyunmaktýr bazý zamanlarda. Hayatý bir oyundan ibaret görmektir masumca… Gece, yataðýna yatýnca her þeyi unutup bir ninninin veya bir masalýn ellerine teslim etmektir kuþ uykusunu. Meleklerle el ele verip dünyayla iliþkiyi kesmektir çocukluk…

     Çocuk olmak, bir yaz yaðmuru altýnda hiçbir þey olmamýþçasýna sýrýlsýklam ýslanmaktýr. Uçurumlarýn ardýný görememektir çocukluk. Bir top için kendini yardan uçurmayý göze almaktýr ne yazýk ki!... Bulutlarý pamuk þekeri olarak görmektir büyüklere inat…

     Çocuk olmak, hayallerin gerçeklere galebesidir. Umudun hiç sönmeyen meþalesini tutuþturarak karanlýklarý ürkek bakýþlarla aydýnlatmaktýr çocukluk… Kýrýk dökük düþleri toplamaktýr cam kýrýklarý arasýndan… Konuþulmasý gereken yerde susmak, susulmasý gereken yerde de konuþmaktýr bazen de… Sýrrýn sýrrýna vakýf olamadan onu paylaþmaktýr çocukluk…