Sanki bir korkak gibi, ürken bir kuþ hangi saikin hicranýnda lal olur ey saki
Dinmek bilmiyor figaným, vurgun yiyor her yaným, söyle ben neye muhtacým
Nice yýllar geçti gitti, nazarlar artýk firakýna eriþti, bilmem ki iþ iþten mi geçti
Bu kaçýncý burukluðum Allah aþkýna söyle, vakit umutlarýmdan mý vazgeçti



Suya düþen aþk, ruhumun didarýnda dinmez yaralar açýyor, içimi acýtýyor
Uykusuz geceler nefesimi daraltýp, figaným bin hüzün ile kalbimi daðlýyor
Bilmem ki bu hal üzere aklým ve izaným susuyor, gözlerim ne için yaþarýyor
Neden ufuklarým yas tutarak, hülyalar bulutlara dalarak hiç aman vermiyor



Bir yudum su, bir lokma ekmek deðil mi rýzkým, neden dik durmaz bu baþým
Ah dinmeyen gönül sýzým, ummana akýttýðým sancýlarým kesilmeyecek aðrým
Öyle uzaklarý temaþa ederek, içimi titreten hasreti derleyerek günüme baþlarým
Þimdi geriye ne kaldý, avuntular sineme kar mý kaldý, yine hüznü yudumlarým



Ne memleket sevdasý kaldý, ne açýk denizler gönül hicranýmdan bu gamý aldý
Akþam sabah dile gelen, medet ummak için zikrolunan umutlarým hazanlaþtý
Neden kabirler ziyadesiyle ruhuma yakýnlaþtý, ölüm kalbimle ne vakit anlaþtý
Aðaçlarýn dallarý yapraklarýný býraktý, melalim onlarýn sessizliðinde helallaþtý



Farkettiðim karýncalar, kayanýn altýnda bekleþen canlar neden o an farklýlaþtý
Ruhumun didarýnda, kalbimin arzularýnda mahzun kalan duygularým kaldý
Bilmem ki ne zaman gün yüzüne çýkarak, nasibin telakkisinde yaþayacaklardý
Niyetim hastý, teslimiyetim demem ki muðlaktý niye içimde þek þüpheler vardý



Mustafa CÝLASUN