Ne zaman alýp baþýmý gitsem, esrarýn perdesinden akseden aþka nefesimi teslim etsem
Yitik yýllarýn, figanlaþan anýlarýn, ruhumun bizarlýðýnda ki hülyalarýn acý çýðlýklarýydý
O vakit an ve kuþatan efkarýn sedasý yüreðimi burkanken, hýçkýrýklarým hiç dinmiyordu
Zihnimi tarumar eden sualler, akýl sýr ermeyen ve inþirahý vededen sitayiþler artýyordu



Ne yapacaðýmý, nasýl bir izanla yolun istikametinden emin olacaðýmý düþünüyordum
Zaman nasýl geçti, rüzgarýn üþüten týlsýmý o an çok manidardý, derin izler býrakýyordu
Sanki nazarlarým uçsuz bucaksýzlýðýn izharýnda rakseden müddetin aþký solumalarýydý
Ölüm her vakit ruhuma seslenen zahitti, fikretmek ve sadakati teslim etmenin vaktiydi



Bir köpeðin havlamasýyla irkildim, ne müthiþ bir ritimmiþ meðer çok silkelenmiþtim
Zavallýnýn bir derdi vardý anlaþýlan, lakin lisan-ý hali hiç anlaþýlmýyordu tarafýmdan
Çok hýrçýn deðildi, adeta saldýrmak istemiyor gibiydi, bilmem ki nasýl bir dil-i melaldi
O an hüzün içinde hayýflandým, ne kadar bizar kaldýðýmý hiç kuþkusuz çok anlamýþtým



Kim sahipsizdi, þayet bir can yaþýyorsa muhakkak ki umut içinde ki aþka adanmalýydý
Ne kadar hilkat varsa, aidiyetin manasýnda vuslata tabi olan sevda hicranýysa koþmalý
Ýnsanýn ruhunda ve kalbinde yýlgýnlýða sevketen her ne varsa sökülüp o an atýlmalýydý
Yakarýþlar mana ve mesnetten uzak bir halde, elbette nefesin kadrine býrakýlmamalýydý



Kalbin serencamýnda vakfedilen bekaret ve iradeyi teslimiyet aþka hasret kalmamalý
Hatta kulluðun ihsanýný idrak edebilecek nefesin sahibi, ruhunu esarete taþýmamalý
Her ne yaptýysa, fiktiyatýn sahnesinde yolunu aþikar eyleyen sadýksa idrake koþmalý
Aklýn ve kalbin saikinde vucut bulmalý, iþte o vakit aþkýn banisini ülfetle koklamalý



Mustafa CÝLASUN