BÝR ÇÝFT GÖZLÜ, BÝN SÖZLÜ ÞEHÝR

Sesler sesler sesler…

Her taraf gürültülüydü. Her yanda ses vardý.

Derken bu gürültünün içerisinden bir ses çýnladý kulaðýna. Tarifi mümkün olmayan, garip ama yüreðine kadar iþleyen gizemli bir sesti bu.

Çevresindeki hiçbir nesneyle alakasý kalmamýþtý artýk. Ne trafikteki yoðun araçlar, ne caddeyi boydan boya iþgal eden iþportacý tezgâhlarý… Huzurlu bir eda ile boþlukta yürüyordu .

Sanki bedenden soyutlanmýþ, saf bir ruhtan ibaretti… Sadece var olduðunu hissediyor, ayaklarý kendiliðinden yürüyordu. Ýçinde ise tarifsiz bir huzur vardý. Uçmaya hazýr bir kuþ gibi kanatlarýný açmýþ gibiydi.

Gürültülü þehri adeta ikiye bölen gizemli sese yönelmiþti artýk. Buðulu gözlerinde hatýralarýný arar gibiydi…

…

Eski bir dostu bu þehir için ‘’ Bir çift gözlü, bin sözlü þehir ‘’ diyerek tanýtmýþtý kendisine. Ýlk zamanlar anlamakta güçlük çektiði bu tanýmý bugün çok daha anlýyor gibiydi…

Baharat kokularýyla gençlik anýlarýna uzanmaya haiz olan Mýsýr Çarþýsý’ndan baþlamak istiyordu hayal-i alemine… Sonra az biraz yokuþ týrmanarak, Çorlulu Ali Paþa Medresesi’nde dostlarýyla elma kokulu nargileye durmak istiyordu…

Mazi nin büyüleyici kokusunu, yaþanmýþlýðýn cazibesinde saklý o küçücük sahaf dükkânlarýný, çiçekçi teyzelerin de katýlýp eþlik ettiði, deniz kokusunu taþýyan rüzgârlarýn çaðrýsýyla Boðaziçine uzanarak erguvanlarla bir þarký tutturmayý düþünüyordu…

Salacak açýklarýnda bir balýkçý teknesinin, pat pat motor sesini ve peþi sýra takipçi yunuslarýn þýmarýk danslarýný , Üsküdar’ýn sokaklarýnda sesleri yýrtýlan martýlarýn hoþgörünün göðünde uçuþmalarýný , Kuzguncuk’taki camiden yükselen ezan sesine hemen bitiþiðindeki kilisenin çan sesinin ahenkle boðazýn dalga sesiyle karýþmasýný hatýrlýyordu…

Baðlarbaþý’ndan sert esen rüzgâr; birinden aþaðý inen ticari takside arabesk çalarken, bir diðerinde Fýstýkaðacý’ndan yokuþ týrmanan ve gönülleri neyle meþk olmuþ bir çift sevgiliyi hayal ediyordu…

Kabataþ vapurunun köprüye nazýr penceresinden, bir sokak kedisinin gözünden, Çamlýca Tepesi’nden, yahut Pierre Loti’den, kalabalýklarýn arasýndan, Ýstiklâl Caddesi’nden, üç tekerlekli bir bisikletin sepetinden, Fethi Paþa Korusu’ndan, Validebað’daki bir orman yolundan , bir ocakbaþýndan, bir günbatýmýndan, Boðaz Köprüsü ýþýklarýndan, bir yalýnýn balkonundan, bir turistin sýrt çantasýndan ya da semazenin dalgalanan kollarýndan, saklý bahçelerinden, keþfine doyum olmayan bu þehri düþünüyordu…

Þair Orhan Veli’nin, ‘’ Dikilir köprü üzerinde, Keyifle seyrederim hepinizi, Kiminiz kürek çeker sýya sýya, Kiminiz midye çýkarýr dubalardan’’ þiirindeki bambaþka bir Ýstanbul sunan Galata Köprüsü’nü hatýrlýyor, altýnda turisti, öðrencisi, esnafý, gezgini Ýstanbul hülyalarýyla demlenirken, üstü oltalarýyla harýl harýl balýk tutan, bir bakýþta Topkapý Sarayý’ný, Ayasofya’yý, Yeni cami’yi ve Süleymaniye’ yi görmek isteyenleri hayal ediyordu…

…

Sadece yaþadýklarýný ve gördüklerini hayal etmiþti. Yorgun ve yaþlý bedeni bunlarý yeniden yaþamaya geç kalmýþtý . Ama ‘’Bir çift gözlü, bin sözlü istanbul’’ u artýk anlayabilmiþti.

Mutluydu.

Ve o sese, Ecnebi memleketinde yýllardýr hasret kaldýðý o âhenge doðru ilerliyordu…

Mihrimah Sultan ve Valide-i Cedid Camisinden asýrlardýr hiç deðiþmeyen ve ayný uslüpla okunan karþýlýklý çift ezan okunuyordu…

Abdurrahman KARAL

abdurrahmankaral@hotmail.com