Ýki parmaðýn bakýþý çizgilerin yumaðý
Ödünden düþmüþ yanký
Kozmik gidiþler sarmalý
Kursaðý bohça kýlmýþ akýlda saplý kalan
Sokaðýn þakaðý yani…

Benim de masallarým olmalýydý ey sevgili,
sustuðunda þehre dinletebildiðim
Ýçerlemiþ sanrýlarýmda kabuk baðlamýþ
Yas günlerinden mendillerde kalan kir
Topraðýn saklý geceliði yani…

Rüyalarýmýn yutkunmasý tetiðe dokunan peltek dil
Gölgenin matemi gecelerim
Ýlmek ilmek kesik yol kesik baþak
Ýki parmaðýn yasý yalnýzlýðým.

Bu daðýn bende adý yok
Yamaçlarý eteklerine saklanmýþ
Ve bulutlu
Paramparça Nuh’un gemisine sinmiþ kalbler..

Gemilerden önce gelir kalabalýklarýn nidasý
Yani ki yalnýzlýðýmdýr beni saklayan
Göz yaþýna gebe
Gözyaþýna berkitilmiþ tohum…

Ýki parmaðýn öyküsüydük biz Tanrým
topraðýydýk ekilmeden nadasta unutulan
Yokluk biçen oraklarýmýz nerede saklý ?

Hiç giyerken eksik kalmýþ isimlerden
selalarýmýzý kurutan güneþin avuçlarýmýydý

Ben iki parmaðýn kursaðýna düþtüm
Yaðmur yaðmur
Dolu dolu
Eminlik kurnalarýndan içtim
Çoban gölgesinde bekleþen ay ýþýðýný
kaval kokusu bildim ve sildim sesimi..

Bu mevsimde bohçamýzda kalmýþ aðýt mýydý
Karýnca gülüþlü “adam”lardan yazýklanmak
adýmýn –e hali kim’indi...