paronayak düþlerin bað bozumu ...

makamý olmayan aþkýnýn , hüzzama boðan yalnýzlýðý içindeyim .



Gece dallarý kýrýk gönlümün içinden süzülerek akýyordu yaþantýma ...

tanýma gelmez bir ruh halindeydi bedenim ,

zamanýn küs anlarýydý ...

küskünlüðün içindeki zamanda ben susmuþtum,

kelimeler gittikçe yavaþlýyordu beynimde.

bir makamý olmayan aþkýnýn hüzzama boðan yalnýzlýðý içinde kývranmaktayým .....


soluk ucu yýrtýk býr fotoðrafýn içine kazýnmýþ hatýralarýnda ;

yolumu kaybetmiþ bir haldeyim,

bir sis örtüyor geceyi

sesin düþüyor sesime

telefonun bir yanýnda sen ,

soluk alýþlarýn dudaklarýma çarpýyor.....

bir nefeslik kavuþma aný yokluðunu vurguluyor....

takýlýrken ezberlerime gece saçlý kadýným ....

ilah gözlerinle sen özgürlüðüne bulanýrken .....

solan gün tüm kimsesizliðinde ;


kýrýlma noktasýnda herþey ;

geçmiþlere sarýlý yaþamýn;ismini koyamadýðý geleceðe yol almasý

soluðumu tutuyorum her zamanki gibi .....

düþümündeyim;

nefes alýþlarýmdan kaçmaya çalýþýyorsun ;

nafile ibadetlere ; çýka gelen yalanlara alýþmýþ bir þekildesin ;

loþ bir oda biriktiyorum kendimi ....

giderek büyüyen bir sessizliðin içinde hapis yaþamaktayým hayatý …..


beni bulamazsan …

beni vur sevgili ...

ölüm senin ayak izlerini taþýsýn .....