Derin bir sessizlik nüksediyordu akþamýn hicazkar sertinliðinde
Bin hüzün vardý yine sinemin sahifelerinde hicranýn merliðinde
Zihnimi kuþatan sualler manasýna ulaþmak için çok direniyordu
Neden bu ahval içinde olduðuma akýl, sýr idrakime aksetmiyordu



Düþünmek ne kadar kabildir zira ruhum esaretin pençesindedir
Dilim ne söylese, gönül açýk denizlerin hasretinde beklemektedir
Zindanlar var içimde, güneþe özlem duyan penceremde nedendir
Umutlarým hazanlaþýyor sanki üzerine kar yaðýyor aþk kimindir



Seyrettiðim gözlerin feryadýnda þevk yok, sürur yok kayboluyor
Kalbim ne kadar nazargah olsa da, sevdasý halimde narlaþmýyor
Neden gül-i nihal bizarlaþýyor, temaþasý umutlarýma ulaþmýyor
Ne uyku kalýyor ne ahvalim aklýma ve izanýmda takat býrakýyor



Sormalýyým ceddime mezarlarýna vardýkça, hýçkýrýkla aðladýkça
Onca iþaret taþlarý var iken ruhumun esareti kalbimi kuþattýkça
Cehdim ve aþkým manasýndan yoksun kaybolan bir vakýa olunca
Ruhun o yetisini anlarým ne kalbin nazargahýný þevkle ayýklarým



Ýlla ki malikimi vede sahibimi efendimin vecdinden anlamalýyým
Kitabý celili bu ahval üzre okumalýyým manasýna vakýf olmalýyým
Kainatýn lahzasýndan termaþa eden ayetlerin vecdine kanmalýyým
Aþkýn, sevdanýn ne demek olduðunu bu manada yudumlamalýyým



Mustafa CÝLASUN