ÞÝÝRÝN AÞKI
Sana söz,artýk hiç masal anlatmayacaðým
Ninniler de duymayacaksýn aðzýmdan daha
Türküleri de semtine uðratmayacaðým.
Ve geceler,seni sormayacaklar sabaha.

Týlsýmlý bir alemin pandora kutusuydun,
Zaman,damla damla,mýsra mýsra daðýldý.
Yolunu redifler bekledi;þeytana uydun.
Düþtü gökten ilhamlar,kafiyeler yýkýldý.

Kinayeden örmüþsün gönlünün duvarýný,
Mübalagayla kandýrdýn saf duygularýmý.
Kimse teþbih edemez sana bakýþlarýný,
Senin olsun teþhisler,al,götür yarýmý…


,
Eski yasaklý þarkýn aðlatýr dinleyeni,
Her garip manicinin vardýr bir bekleyeni.
Gözlerim gözlerine kasideler düzerken,
Bir eski gazel gibi unutup attýn beni…


Göz yaþlarým kirpikten hece hece düþerken
Rüzgarlarda býraktým bir serbest manzumeyi.
Aruz olup gemide dalgalarý beklerken
O buluttan üslubun terk ettirdi gülmeyi.

Artýk neye yarar ki bir gamzeli gülüþün?
Hak edene vereyim bahçemdeki gülleri!
Bana ister hain de,ister ihanet düþün.
Ýrem baðý gibiydin,kuruttun gönülleri…
Ünver PAZARLI