Önce þu habere bakalým:

Bir vali yardýmcýsý … Muðla’da görev yapýyor. Düzenlenen bir seminerde espri adý altýnda öðretmenlere hakaret ediyor. Zaten günümüzde kim konuþmaya baþlýyorsa öðretmenler diye baþlýyor, sonra zehirli kelimelerini döküyorlar.

Peki ne diyor bu zat?

“Bodrum'da velileri bakýmlý, öðretmenleri döküntü buldum. Bazý öðretmenler ev ziyaretlerine gitmeyip, bira içiyor, kaðýt oynuyor. Al kýzý ver papazý yapýyor”

Oh ne ala!...

Sizler eðitimin, eðitim kurumlarýnýn, eðitim mimarlarýnýn iyileþtiricisi konumunda bulunanlar hiçbir þey yapmayýn, ondan sonra öðretmenlere hakaret edin…

Ne güzel….

Birinci cümlesi nedir sayýn Vali yardýmcýsýnýn?..

“Bodrum'da velileri bakýmlý, öðretmenleri döküntü buldum”

Yer neresi? Bodrum..

Peki Bodrum nasýl bir yer?.. Turistik bir ilçe, hayat pahalý..

Dört kiþilik bir öðretmen ailesinin aldýðý maaþla bu ilçede insan gibi yaþamasý imkansýz.
Sadece öðretmenler deðil, üç otuz paraya emeðiyle çalýþan bir insanda ayný durumda.

Veliler bakýmlýymýþ, Güzel !

Makyajlýymýþ, ala…!

Parfüm kokuyormuþ, mükemmel.. !

Cep telefonlarý çok pahalýymýþ, harika…!

Mobilyalarýný daha yeni lüksleriyle deðiþtirmiþler, enteresan!

Bir giydiklerini bir daha giymiyorlarmýþ, enfes.. !

Bir yediklerini bir daha yemiyorlarmýþ, leziz. !

Çocuklarý, yazlarý Londra’ya , Paris’ e, Dubai’ye gidiyorlarmýþ, vavvv.. !


Ve benim elleri öpülesi öðretmenlerim bunlarý yapamýyorlarmýþ. Ne yazýk!..


Deðerli bir öðretmen arkadaþým anlatmýþtý:

Avrupa’da çalýþan bir arkadaþý iþ yerine bir gün döküntü bir kýyafetle gitmiþ.

Onu hemen idareye çaðýrmýþlar, demiþler ki: Bizim meslekte iyi giyinmek çok önemlidir. Sana verdiðimiz maaþýn içinde iyi bir kýyafet için yeterli bir miktar bulunmaktadýr. Bundan sonra o parayý kýyafetin için harca..

Demek istediðim þu: Siz öðretmene iyi giyin diyorsunuz; ama iyi giyinecek bir maaþ vermiyorsunuz.. Öðretmen aldýðý maaþla özellikle pahalý þehir ve ilçelerde sadece temel ihtiyaçlarýný zar zor karþýlýyor. Býrakýn giysiyi, kendini geliþtirebilecek ne sosyal etkinliðe katýlabiliyor, ne de gazete, dergi ve kitap alabiliyor.

Sayýn Vali yardýmcýsýnýn diðer cümlesine bakalým..

“Bazý öðretmenler ev ziyaretlerine gitmeyip, bira içiyor, kaðýt oynuyor. Al kýzý ver papazý yapýyor”

Bu cümle bana bir önceki Milli Eðitim Bakaný Hüseyin Çelik’i anýmsattý. O da benzer þeyler söylemiþti.

“Al kýzý,
Ve papazý,
Olmadý
Al sarayý
Çek oðlum birayý
Unut bu sözleri
Bekle sýrayý…”

Vali yardýmcýsýnýn derdini anladým, niçin espri (!) yaptýðýný da .. Sanýrým birleri öðretmenleri þikayet etmiþler,içeriden..

Veli ziyaretlerine gitmiyorlarmýþ öðretmenler.. Peki ne yapýyorlarmýþ. Hemen hemen Türkiye’ de tüm memurlardan bazýlarýnýn yaptýðýný..Sadece öðretmenlerin deðil..

Ýnsanlar mesai dýþýnda istediði gibi eðlenebilir, birasýný da içer, kaðýt da oynar. Hiç kimse insanlarýn özel hayatýna karýþamaz.. Kimsenin haddi deðil.

Eski bir hikayedir:

“Memurlardan biri valinin gürül gürül yanan sobalý, sýmsýcak odasýna girer. Ezilip büzülerek, elleri donmuþ, burnu kýzarmýþ, akmakta olan bir halde demiþ ki:
Sayýn valim donuyoruz, tüm memurlar hasta oldu.

Vali þaþýrmýþ, bu sýcakta ne hasta olmasý, bak ben terledim bile…”

Kýssadan hissesini çýkarmak size kalmýþ.