Durduk yerde neþe saçmaya kalkarlar. Zengin kalkýþýna benzetmek içinde çabalayýp dururlar. Çabalarýnýn karþýlýðýný alamadýklarýný anladýklarýnda ise bozulurlar. Dere tepe düz gittiklerini zannederler. Keskin dönemeçlerde ustaca manevra sergilerler. Boy aynalarýnýn karþýsýnda ise ellerinde tuttuklarý küçük aynalarýyla dururlar.

Kelimelerin efendisi olduklarýný zannederler. Olmadýk yerlerde ve zamanlarda zincire vurmuþ olduklarý kelimeleri ortalýða saçarlar. Bozguncu olduklarýný herkese göstermekten mutlu olup bunlarla da övünürler. Büyük sözlerin arasýnda ise küçük kelimeler kullandýklarýný hiçbir halde kabul etmezler.

Bir bildikleri olduðunu ezberletmek için ter döker dururlar. Dillerinden dökülecek olan tüyleri sayesinde pürüzsüz cümleler sarf edeceklerini bilmekte ýsrar ederler. Bu nedenledir ki kýldan tüyden konular üzerinde uzman gibi tavýrlar takýnýrlar. Dünya yuvarlaktýr. Ve dönmeye devam edip durmaktadýr. Öðretmeye çabalarlar.

Pazar tezgâhlarýnýn üzerinde bulunan yeþillikler ile limonlarý ayýrt ettiklerinde akýllý olduklarý konusunda hemfikir kalýrlar. Gözlemleme yetenekleri olduðundan þüphe etmezler. Görünen köylere ise adres sorarak ulaþabilmenin yararlý olacaðýný belirtirler. Ana renkleri sevmek ile kalmayýp, geri kalan renkler karþýsýnda duyarsýz olurlar.

Meydanlarýn sürekli olarak boþ kaldýðýný düþünürler. Çevre düzenlemesi yapmak için gayret içinde olurlar. Çevre düzenlemeleri bittiðinde ise çevrelerinin geniþlemiþ olacaðýna inanýp dururlar. Atlardan esinlenerek de atýp tutarlar. Ama ne atýp tuttuklarýnýysa kendileri bile bilmezler. Yer çekiminin çekimine karþýlýk boþluk içinde olduklarýný unuturlar.

Arananlardýr.

Kaybolduklarý kendi dünyalarýnda dolanýp dururlar.

Bulunmak içinde kendilerini çok zorlamazlar.

Yüzüm duvara karþýydý. Gözlerimse kapalý.

Ona kadar saydým.

Saklanan saklandý.

Listeyim. Ama senin sýralamaya çalýþtýklarýndan deðilim.