Hayat sevmediklerimizi karþýmýza çýkarýr hep, ne zaman ki sevdiðimiz birine rastlarýz o zaman da iþ iþten geçmiþ olur. Bir insanýn sevmediði insanlar arasýnda yaþamasý tam bir iþkencedir. Bu iþkence sevilen bir insanla karþýlaþýldýðýnda son bulur; ama sonradan gelen mutluluk da mutluluk olmaz. Böyle bir yaþantý, insanýn yüreðine çakýlan bir çividir. Yüreðimize her gelen çerçeveli bir fotoðrafýný asar. Yüreðimiz öyle kanar ki, her kan damlasý her bir resmi kaplar. O zaman anlarýz ki, yüreðimize her giren onca kiþi aslýnda bizi incitmiþtir. Hayat gereksiz iliþkiler yumaðý haline gelmiþtir. Artýk bezeriz yeni birisiyle tanýþmaktan. Çünkü tanýþtýklarýmýz, bir öncekinin kazdýðý çukuru daha da derinleþtirmeye gelmiþtir. Çünkü her tanýþtýðýmýz kiþi, bir öncekinden iþkenceyi devralmýþtýr. Artýk öyle bunalýrýz ki, kaçýp gidesimiz gelir. Tüm kaçýþ noktalarýmýz ise tutulmuþtur. Zorbalýk hayatýmýzý doldurmuþtur. " Beni seversen kal! ", " Bir çayýmý iç! " , " Beni ara! " gibi cümleler hayatýmýz olmuþtur. Of diyesimiz gelir; ama dudaklarýmýz hoyrat ellerle kapatýlmýþtýr. Sanki çok önemlidir, yan yana gelmemiz bu insanlarla. Yan yana gelsek, aramýzdaki sevgisizlik bir makas gibi bizi birbirimizden ayýrmýþtýr. Sevgi ne beklemeyle ne de aramayla bulunur. Sevgi bir þanstýr, ya joker olarak ya kupa kýzý olarak ya da papaz olarak çýkar karþýmýza. Sevgiye doymayanlar, aþkta da kaybederler. Yüreðimiz aç olduðu için, obur oluruz. Her önümüze düþeni ya Leyla ya Mecnun sanarýz. Böylece gerçek sevgiyi ve aþký bulamadan göçüp gideriz. Yine sevmediðimiz insanlar cenazemizi kaldýrýrlar. Ýyi insandý deyip aðlarlar. O zaman kalkýp sana ne benim iyiliðimden demek isteriz; ama yaþarken yapamadýðýmýzý öldükten sonra hiç yapamayýz. Hayat, gereksiz iliþkiler yumaðýdýr. Bir kedi masumiyetiyle ya da vahþiliðiyle bu yumakla oynarýz. Bir bakarýz ki yumak boðazýmýza dolanmýþtýr. Ýnsanlar yakamýza yapýþýrken, böðrümüzü açýp yaþadýðýmýz bir gün bile kazancýmýz olmuþtur.