Yapýlan eylemlermiz sorumsuzca yoksa sorumsuz olan bizmiyiz. Ýnsanlar hayatta herseyi yapmakta özgurken diyalektik anlamda tek kelimede biterken özgurluk bizim dunyamýzda niye bu kadar karmasýk bi kavram oluveriyor. Ýnsanýn bir þeylere bagýmsýz olarak yasayabilmesi bizim için ne kadar urkutucu geliyor toplumsal bir varlýgýz ama elimdekilerin kýymetini bilmiyoruz. Özgurluk hiç bitmeyen bir deniz gibi açýlan kapýlar ardýnda kapýlar gibi
Hiç dusundunuz mu? Nereye kadar özguruz neler yapabiliriz? Yada neleri yapamayýz hangi olmazlarýn altýndan kalkamayýz.Belkide asýl sorulmasý gereken soru insan kendi özgurlügünün farkýndamý bunu farketmek özgürlügün sýnýrlarýný bilmekten daha önce geliyor bence. Dunya geniþ bir cografya ve insan uzerine dagýlmýs her biri farklý biþeyle mesguller.Bazýlarý için özgürluk kelimesinin hayali bazýlarý içinse bembeyaz bir gökyüzünün hayali yetiyor. Sorsanýz hiç biri orda olmak istememistir aslýnda.Ama bilmediðimiz seylerden biride özgurluk sanýldýgý kadar basit bir þey degildir. Herkesin istediðini yapmasý bu kadar karmasýk bir dunyada karmasa adýna ne varsa dizlerimizin dibine serer.

Onun için özgurluk özgur olmanýn ne demek oldugunu bilmekten geçer.Özgurum çunku ben istediðim yerdeyim siz nerdesiniz....?Kendi bilinmezlikleriniz içinde verdiðiniz savastan her gun maglup olma korkusundan býkmadýnýz mý sizin yýkýlmayan tabularýnýzýn altýnda ezilenleri ne zaman görup farkedeceksiniz.Onlar sizi görüyor onlarý göremeyen sizler gözlerinizi açýn gökyüzüne bakýn elleriniz semada dudagýnýzda bir fýsýltý "her þeye deðer" derken kendinizi bulacaksýnýz