Her akþam ana haber bültenlerinde, sürekli kazalar, yaralanmalar ve kan görmekten býktýk. Ýzlediðimiz görüntüler, beni ve ailemi ciddi anlamda geriyor ve içimizi acýtýyor. Ekranlardaki hoþ olmayan görüntü kirlilikleri, ruh saðlýðýmýzý da bozuyor. Yýllar öncesi ilk trafik cezamý alýþým gelmiþti gözlerimin önüne.

Hyundai marka özel aracýmýzla, ailemle birlikte Balýkesir’den Ýstanbul’a doðru yol almýþtýk. Bursa giriþinde bir rampayý yarýladýðýmda aracýmdaki hýz ibresi km 110’u göstermekteydi. Az önümde seyreden 16 Bursa plakalý Opel, bir anda saða kaçtý. Ben ise “oh hele þükür, yolum açýldý…” diye sevinmiþtim ki, sevincim kursaðýmda kalmýþtý, o anda gerçeði anladým.

Meðerse uyanýk 16 plakalý Opel sürücüsü, trafik ekiplerini rampanýn bitiminde sotaya yatmýþ olduklarýný önceden biliyormuþ ki, hýzýný kesip sað þeride geçmiþti. Bense durumu geç de olsa fark eder etmez frene basmýþtým, ama nafile! Lakin geç kalmýþtým. Az aþaðýda hýz limiti “70” göstermekte olduðunu gördüðüm halde, rampada hýzýmý kesmemiþtim. Nihayetinde sol þeritte 110’la seyretmenin bedelini öderken, memurlara, þaþkýnlýk ve merakla sormuþtum:

“Ama memur bey, önümde giden beyaz Opel benden daha hýzlý gidiyordu, bakýn ta nereye uçtu?” demiþtim.

Memur da gülümseyerek:

“Hanýmefendi o radara yakalanmadý, siz 70km hýz limitli trafik tabelasýna gelmeden, 70 metre önceden yakalandýnýz.” Diye açýklama yapmýþtý.

Bende o gün trafikte ilk ceza puanýmý almýþtým. Ýyi ki de almýþým. O gün korku kültürüyle aþýlanmýþtým. Þimdi ne zaman, 70 metre önceden trafik levhalarýný görsem, “aman radara yakalanmayayým da…” diye kurallara uyuyorum.
Bir kere insanýn caný yanmaya görsün.
Bir kere insan korkmaya görsün.
Peki, bu akþam haberlerde 83 yaþýndaki yaþlý bir adamýn, aþýrý hýzdan dolayý karþý yönden ayný hýzla gelen baþka bir araçla, þiddetli çarpýþmalarý sonucunda ölmüþ. TV deki görüntüleri izleme esnasýndaki düþüncelerimi anlatmak istiyorum:

Ben, o 83 yaþýndaki sürücünün parçalanmýþ otosunu gördüðümde,

Hurdaya dönmüþ aracýn yarýsýnýn köprüden aþaðýya uçtuðunu gördüðümde,

Polis memurlarýn parça parça olmuþ cesetleri yerlerden toplarken gördüðümde,

Hatta hatta ölen sürücülerden birinin, kayýp kolunu aradýklarýný izlediðimde,

Bu vahþet görüntülere tanýk olup da çýðlýklarýn, gözyaþlarýn sel olduðu insan kalabalýðýnda neler düþünebilirim, neler hissedebilirim?

Hissettiklerim çok derin bir iç sancýsý…

Ya düþündüklerim?

Biz sürücüler her iki yýlda bir fenni muayene ve egzoz kontrolünden geçiyoruz. Eksiðimiz olursa, örneðin; ilk yardým kutusunda 10 adet çengelli iðneden beþi eksikse, yangýn söndürme tüpünün dolum tarihinin süresi geçmiþse, aracýn þase numarasý okunamýyorsa, trafik sigortasý eksikse, ödenmemiþ cezasý varsa sürücünün, vs. görevli memurlar bize ne diyorlar?

“Git eksiklerini tamamla ondan sonra gel.”

Bizler de kuzu kuzu gidiyoruz ve iðneden ipliðe kadar eksiðimizi tamamlayýp, trafiðe saðlýklý aracýmýzý çýkartýyoruz. Eðer araç yaþlýysa, egzozu arýzalýysa da izin verilmiyor, trafik dýþý býrakýlýyor.

Ee, buraya kadar e güzel de ” ne güzel, kurallar olmalý, aksi halde trafik canavarlarý trafikte yasal seyrederler…” diye de düþünebiliriz…

Peki, 13.12.2010 tarihinde ekranlardaki 83 yaþýndaki sürücünün fenni muayenesini kim sorgulayacak?
Peki, biz sürücü olarak, yaya olarak, aracýmýzla trafikte seyir halindeyken veya karþýdan karþýya yaya olarak geçerken; o 83 yaþýndaki araç sürücüsünün akli, biyolojik balans ayarlarýnýn saðlam olup olmadýðýný nasýl anlayacaðýz?

Bir aracýn kaskosu ve trafik sigortasý sorulurken, neden yaþlý insanlarýn da saðlýklý olup olmadýðý sorgulanmýyor?
Ehliyetlerimizin belirli yaþ aralýklarýnda “heyet raporu” onaylý olmasý gerekmez mi?

Yasalarýmýz yeniden düzenlenip, yürürlüðe girmeden önce bu hatalarýmýz düzeltilmeli. Araca yönelik arýzalar insanda da aranmalý.
Aksi halde, kazalarýn ve ölümlerin önüne geçilemez. Konuya uygun bir fýkrayý paylaþmak istiyorum:

“…Amerika’da 22 numaralý karayolunda, devriye görevi yapan bir otoyol polisi arabasýndan yolu takip ederken, bir araba görmüþ. Radarda; minimum 50 km/s hýz ile gidilmesi gereken yolda bu aracýn 22 km/s hýz ile gittiðini fark etmiþ. Bu araba yolu týkýyormuþ. Aracý durdurup sürücüyü uyarmak için aracýn peþinden gidip durdurmuþ. Bir de ne görsün… Aracý kullanan çok yaþlý bir teyze, aracýn arka koltuðunda da; tir tir titreyen 3 tane yaþlý teyze… Polisi görünce, yaþlý sürücü endiþelenerek sormuþ:
- Polis bey çok mu hýzlý gidiyordum?
Polis:
- Hanýmefendi, hýzlý deðil, aksine çok yavaþ gidiyorsunuz ve bu bütün otoyol trafiðini etkiliyor! Radardan gördüðüm kadarýyla 22 km. hýzla gidiyorsunuz.
Yaþlý teyze:
- Ama otoyolun giriþinde “22” yazýyordu ve bende bu hýza uymak istedim!
Polis:
- Hanýmefendi o “22” otoyolun numarasý. Bu yolda en az 50 km hýzla gitmelisiniz.
Yaþlý teyze: “Tamam, anladým bundan sonra hýzlanacaðým” derken… Polisin gözü arkadaki tir tir titreyen üç yaþlý kadýna takýlmýþ. Polis merakýný yenemeyerek sormuþ:
- Hanýmefendi arkadaki hanýmlarýn nesi var? Rahatsýzlar mý? Bir þeyden kormuþ gibi de duruyorlar?
Yaþlý teyze:
- Vallahi ben de anlamadým, 250 numaralý yoldan çýktýðýmýzdan beri böyleler!”

***
Otobanda aracýmýzla yol alýrken yaþý ilerlemiþ ve fenni muayenelerini yaptýrmamýþ olanlardan, Rabbim korusun hepimizi!

Trafikte saðlýklý seyirler ve cezasýz yolculuklar dilerim.

Emine PÝÞÝREN/Akçay
13.12.2010