herkesin bir hayali vardýr hayat denen o kocaman boþlukta hayllere sýgýnmakla buluruz kendimizi kaybolmamak adýna..beným hayelýmde sahneydi ondan bahsetymek ýstýyorum kalemým yettýgýnce...6 yasýnda býr cocuk dusunun sahnede týlký arkadas dýye býr cocuk oyunu ýzlýyor ama onun aklý dýger salonda oynan rumuz goncagulun provasýnda.ýste o an anladým ben týyatrocu olmalýyým dedým ...sonra ortaokula kadar uzaktan takýp ettým usulca orta sonda edebýyat hocamdan týyatro secmelrýne adýmý yazdýrdýgýný ogrendým..sansýn dondugu andý o an..orta sonda 12 kýsý sahneye cýktýk bir ekýp iþidir aslýnda tiyatro ama en cok alkýsý ben almýstým(yazar herzaman gerceklerý söylemelý:):):...lýseye geldýgýmýzde ise 4 yýl boyunca cok basarýlý bir ogrencý profýlý cýzmiþtim hala öyle gerçi...:) ...lýse sonda ahmet hocanýn bana býr proje gerceklestýrmek ýstýyorum demsýyle býr kez daha sahneye cýktým ve oyunun sonunda 6 kýsýlýk ekýp beným hazýrladýgým dans kareografýsýyle sahneye cýktý..mutluluktan cýglýk cýglýga attýgýmýz dakýkada hocamm ben konservatuar sýnavýna gýrecem dedým..herkes yutkundu eda sacmala dýyen býnlerce ses yukseldi eve gýdýncede anne ve babadan ayný ses cýktý...ama sahne aský galýp geldi...öyle yada böle týyatroda 6 .seneye gýrdým sahnede 6 sene...ve þimdi edebiyat okuyorum yazmak oynamak kadar güzel....herseyýn baslangýcý yazmaktýr aslýnda ...oynamak ýcýn de yazmak gerek diil mi ...