Bir zamanlar içim içime sýðmýyordu
Ne yapsam, merakýma ram olan esinle hemhal olmayý dilesem, bir okadar uzaktý
Elbette ki kalbin yürekten ayrýþtýran bir sezgi vardý, aklým ve irfaným bu aþký anlayacaktý
Gönül maþukuna ramdýr, onur ve hayysiyet bu manada ruhlar için þandýr ve bir ülvi taçtýr



Rahmet niye ve kimden dilenir
Nefesin kadri ve sahibi neden kalbin nazargah olduðunun feyzi ve bizzat kendisidir
Ýlim ve bilinç niye senin içindir, akletmek merakýn vecdidir, hassasiyet ferasetin kendisidir
Nefsi telakkiler olsa da, iradi olmak ruhun yetisinden deðildir, ibreti nefeslenmek idrakimdir



Ruhun, sinenin ta kendisidir
Her zaman aþk ile içiçedir, hilkatiyle bedelleþen ecirdir, nefsaniliðe kapýlmak ise zafiyettir
Neden yasaklar cezbeden birer sancýdýr, niçin kemaliyet içimde bulunan bir esrar-ý sanattýr
Hak ve hukuk aklýn ve izanýnla orantýlý olan bir emanet-i varlýktýr, aþk bunun içinde saklýdýr



Vasfiyet niçin ve ne diye aranýr
Ýnsan denen varlýk, ancak aklýyla ve þuruyla farktýr, aþkýn hakikatine hüzünle ramdýr
Merak etmeyen, sinesini hakkýn sevdasýyla derlemeyen, maveraya yönelmeyen ise gamdýr
Yalan olan ne kadar yanlýþlar varsa, þayet hakka kul olmak senden çok uzaksa, ne hicrandýr



Ýnsan yaþamak ve yaþatmak için vardýr
Ýmtihan her fýrsatta olacaktýr, yoksa metanet neden mümin için bahþadilmiþ tavdýr
Ancak sabýr ve çilenin firkatinde gönle düþen aþk, hakikate ulaþtýran ne yüce bir fýrsattýr
Her eþikte ecirle nefeslenmek ve kalbin inþirahý için azmetmek ise fikri ve kalbi maslahattýr



Mustafa CÝLASUN