Hissediþler karýn latifliðinde olmalýdýr
Ruhun didarýnda anlamlaþarak, aidiyetin nizam-ý sevdasýyla kokmalýdýr
Ýnsan öncelikle hür olmalýdýr, prangalarla yaþamak aþkýn hassasiyetinde bizarlýktýr
Nefsin ahsen üzre olmasý ve aþkýn nefesiyle gönlün sürur duymasý ise bir feyz-i ekberdir



Ölüm, asla kalbini korkutmamalýdýr
O ruhunun vecdi, gönlünün ahengi olmalýdýr, hukuk hakkaniyetle anlamlýdýr
Kul þayet müdrik deðilse, nasýl meramýný anlatacaktýr, boþluða bakmak akýl için alýklýktýr
Merak, ilmin rahlesinde en derin ibrete haiz sadýktýr, irade ve azim aþkýn lahzasýnda farktýr



Yetim bir nefes neye muhtaçtýr
Ana olmak hilkatin ve bahtýn ilgasýnda taltif edilen ne büyük bir cenahtýr
Þefkat ve muhabbet aþk ile vardýr, o en güzel bahþedilmiþ ahsen-i takvim için sanattýr
Mükerrem olmak, nar için kalbi aþktan uzaklaþtýrmak ahmaklýktýr, ihsan kim için maksattýr



Herkes yargýlýyor, sonra sancý yaþýyor
Sanki yargýçlýðý nesebi sanýyor, neden hiç hukukunu öðrenmeden soluyor
Kiþiliði sessizce buharlaþýyor, ne kadar sessiz kalsam da hala kendini bir adam sayýyor
Oysa adamlýk aþkýn manasýndadýr, vefadýr, feragattýr, fenadan kurtulmak sevdasýný bilmiyor



Akþam sabah gidiyorum, aþka ne kadar yakýným!
Neden nefsimin hoyratlýðýndan korkmayan akýlsýzým, ben mühleti nasýl anlarým
Gönüller için ruhumdan kopan figaný kime anlatýrým, o vakit hesabýmý kimin aþkýna adarým
Sanki ummaný sinemde yaþatýrým, kalbin inþiraha olan hasretini aþksýz nasýl manalaþtýrýrým



Mustafa CÝLASUN