Mümin dünyaya Allah’a aþkla baðlanmak için gelir. Yalnýzca O’na kul olmak, O’na þevkle ibadet etmek, içinde tutkulu aþký hissetmek, Rabb’ine deli aþýk olmak için gelir.

Mutluluk Allah sevgisiyle, Allah aþkýyla olur, bunun dýþýnda kalpler tatmin olmaz, kurtuluþ gerçekleþmez. Ýnsan yüzlerce yol dener ancak baþka türlü mutlu olamaz. Yaþamasý gereken, samimi Allah sevgisi ve gerçek Kuran ahlakýdýr.

Aþýk sevdiðini gücendirmekten, onun sevgisinin yok olmasýndan çok çekinir. Allah’a aþkla baðlý insan, bundan daha þiddetle içi titreyerek Allah korkusunu yaþar. Allah’ýn hoþnutluðundan mahrum kalmaktan korkar... Allah’tan gücü yettiðince korkan insan, O’nun buyruklarýna uyma konusunda çok daha dikkatli olur; en çok Rabb’ini sever ve en çok O’na saygý duyar.

Her an Allah aþkýyla yanmak, insana bir enerji ve canlýlýk verir. Bu ruhla yaþayan, Allah’a derin bir teslimiyeti ve Allah korkusunu derinden hisseden, Kur’an’a tam tabî olan mümin için tedirgin olacaðý, rahatsýzlýk duyacaðý bir þey yoktur. Ýnsan ancak Allah aþkýyla huzur bulabilir, tevekkül edip rahat olabilir.

Samimi mümin, Allah’ýn vereceði her þeye razýdýr. Her türlü sonuca razý olarak Allah’a teslim olur. Allah’ýn razý olmasý için, o da Allah’tan razý olur. Allah ne musibet verirse versin, aþkla sever Allah’ý, ne yaþarsa yaþasýn aþký devam eder.

“Rableri Katýnda onlarýn ödülleri, içinde ebedi kalýcýlar olmak üzere altýndan ýrmaklar akan Adn cennetleridir. Allah, onlardan razý olmuþtur, kendileri de O’ndan razý (hoþnut, memnun) kalmýþlardýr. Ýþte bu, Rabbinden ’içi titreyerek korku duyan kimse’ içindir.” (Beyyine Suresi, 8)

Bediüzzaman Allah aþkýný þu sözlerle dile getirir: “ Aþk, þiddetli bir muhabbettir. Fâni sevgililere yönelik olduðu vakit, ya o aþk kendi sahibini daimî bir azap ve elemde býrakýr. Veyahut o mecazî sevgili, o þiddetli muhabbetin fiyatýna deðmediði için, kalýcý bir sevgili arattýrýr; geçici sevgiliye deðil, Allah’a olan aþka dönüþür.”

Allah’a derin aþkla baðlý mümini Rabb’ine kavuþturacak olan, ölümdür. Ölüm, dünya metaýna olan hýrsý ortadan kaldýran kesin delildir ve mümin için cennete açýlan bir kapýdýr. Nefsi müthiþ terbiye eden, ahlaký güzelleþtiren en önemli sebeplerin baþýnda gelir. Ölüm korkusu, cehennem korkusu insanlarý çok etkiler. Bu korkular, insanlarýn daha merhametli, þefkatli, daha akýlcý, daha sevecen, daha ince düþünceli olmalarýný saðlar. Ve güzel ahlakýn kökenini oluþturur. Bu nedenle ölüm, mümin için cennete vesile olma, Rabb’ine kavuþma yönünde bir nimet anlamýndadýr.

Ölümle her þeyin biteceðini, yok olacaðýný düþünmek korkunç bir þeydir. Oysa sonsuza kadar Allah aþkýyla yanmak, sonsuza kadar ayný þiddetli aþkla yaþamak muhteþem güzel bir duygudur. Milyarlarca yýl da geçse, Allah’ý ayný muhabbetle sevmeye devam etmek... Dileyelim Allah bu aþký bizlere katýksýzca yaþatsýn; tükenmesi olmasýn…