Akþam Defne'yle güzel bir yemek yemeye karar veriyoruz ve dýþarý çýkýyoruz. Þýk bir mekana giriyoruz ve boydan boya cam kaplý duvarýn kenarýndaki masaya oturuyoruz. Garson yanýmýza gelip ne istediðimizi soruyor ve ben tam cevap verecekken Defne elini kaldýrýyor. " Ýzin ver bugün sipariþi ben vereyim.". Kafamla onaylýyorum. Defne garsona dönüp sipariþleri veriyor. Baþlangýç için Krudite, ardýndan Potage, Saignant (az piþmiþ) et, harika bir peynir tabaðý ve kýrmýzý þarap ile gecemize devam ediyoruz. Yemeðin ortalarýna doðru Defne sessizliðini bozuyor ve konuþmaya baþlýyor."Ne yapmayý düþünüyorsun?". Baþýmý tabaðýmdan kaldýrmadan cevap veriyorum, "Ne konuda tatlým?". Derin bir nefes alýp arkasýna yaslanýyor ve ellerini göðsünde kavuþturuyor, "Paris, sen, hedeflerin, yapmak istediklerin?". Baþýmý tabaðýmdan kaldýrýyorum, tabaðýmýn yanýndaki borda iþlemeli bez peçete ile dudaklarýmýn kenarlarýný siliyorum, elimle kadehi kavrýyorum ve þarabýmý yudumladýktan sonra konuþmaya baþlýyorum; "Fotoðrafçýlýk kursuna baþlamayý düþünüyorum. Ayrýca bir kaç yazý yazýp dergiye göndereceðim ki böylece iþimden de baðlarýmý koparmamýþ olacaðým. Baþka ülkelere gidebilirim ama bir süreliðine buradayým, Paris'te.". Defne'de þarabýndan bir yudum alýyor ve gülümseyip "Pekala, bunlar güzel fikirler. Peki ya para?". Ýþte bende bunu sormasýný bekliyordum. "New Jersey'deki evimi satacaðým, ve Antalyadaki yazlýðý. Emlakçýlar ile konuþtum iyi miktarda para alacaðým." Birden hafif bir kahkaha atýyor ve sonra duruyor "Þaka yaptýðýný düþünmüþtüm." Gözlerimi kýsýp bakýyorum "Niye Defne?" Tabaktan bir peynir alýyor ve durup "Kaan'dan para almayacak mýsýn?" Þimdide ben kahkaha atýyorum ve "Tabi ki hayýr, ondan hiç bir þey almayacaðým." diyorum. "Pekala, karýþmýyorum, hiç bir þey demiyorum ama iyi düþünmelisin."

. . .

Ertesi sabah kalkar kalkmaz yola çýkýyoruz. Defne'nin þehrin dýþýnda oturan bir akrabasý var. Kadýn oldukça yaþlýymýþ ve yakýn zamanda öleceðini düþünüyor. Bu yüzden onu ziyarete gidiyoruz. Defne bir araba kiralamýþ, eski kýrmýzý ve üstü açýlabilen bir araba. Müziðimizi açýp yolda bir kaç saat ilerliyoruz. Ardýndan küçük bir tepenin üstünde duran evi görüyorum. Defne de evi iþaret ederek "Amelie ninenin evi burasý iþte!" diyor. Arabayý az ileride park edip eve doðru yürüyoruz. Henüz zile basmadan kapýyý açýyor, neredeyse hiç diþ kalmamýþ aðzýný kocaman açarak gülümsüyor ve ekliyor "J'ai été en attente pour vous, bienvenue." (Bende sizi bekliyordum, hoþgeldiniz.)
Ýçeri geçip oturuyoruz, kadýna cevap verecek kadar Fransýzca'ya sahip olmadýðým için bir süre susuyorum ve ardýndan bana dönüp "sen yeterince öðrenememiþsin sanýrým hayatým" diyor. Türkçe bildiðini görünce hemen gülüyorum ve "maalesef, henüz çok iyi deðilim." diyorum.
Bir saat kadar daha oturup Amelie'nin fotoðraflarýna bakarak zaman geçiriyoruz, bize eski günlerini ve gençliðini anlatýyor. Defne içeriye ýhlamur kaynatmaya gittiðinde yanýma gelip elini dizime koyuyor ve "sen bir sürü þey atlatmýþsýn ve bunlarýn olumsuz getirilerinden kaçmak için Paris'e saklanmýþsýn..." diyor. Þaþýrýyorum, "Evet, öyle." diyorum. Bana gülümseyip devam ediyor "Sakýn kaçma, saklanma. Yüreðinden gelenin anlamýný bul ve o anlam için mücadele et, hayatým. Sadece yapmak istediðin ve yapmaya deðer olan þeyleri yap. Geçmiþine fazla bakarsan, gelecek yolunda kaybolursun." Gülümseyerek baþýmla onaylýyorum.
Defne içeriden geliyor ve yavaþça kalkýyoruz, bizi kapýnýn önüne kadar geçiriyor. Defne elini öpüyor ve ardýndan ben. Defne çýktýktan sonra dönüp "Teþekkür ederim Amelie." diyorum. Gülümsüyor ve kulaðýma yaklaþýp fýsýldýyor, "Brillant pour voir l'arc en ciel, vous devez vivre sous la pluie avant..." Gözlerimde yaþlar birikiyor çünkü bu sözün anlamýný biliyorum; Parlak gökkuþaðý görmek için önce yaðmuru yaþamak gerekir...