Küçük bir sandýðýn içine kaç yýl sýðdýra bilir ki bir insan? O bütün bir hayatýný sýðdýrmýþtý gün gün, yaþanan her aný kare kare, satýr satýr. Doldurduðu günlüklerle doluydu, bir o kadarda fotoðraf ve birkaç filmle birlikte birkaçta kaset ve daha neler neler. Bazen sýkýldýðýnda, hayattan hiçbir tat alamadýðýnda açardý sandýðýný geçmiþe yolculuk yapar gibi. Sanki bir peri gelip sihirli tozunu ortalýða saçmýþ gibi odasý birden hatýralar ormanýna döner, her bir aðaçta baþka bir hatýra, baþka bir tat, baþka bir koku yayýlýrdý gözlerinin döndüðü aðacýn dallarýndan. Bazen küçük bir çocukken oynadýðý tozlu yollarýn toprak kokusu, bazen bir doðum günü pastasýnýn üstündeki mumlarýn sönüþü, çocukluk aþký, ilk sevgilisi, acýlarý tatlýlarý, sevdikleri sevmedikleri … hayatýna dair ne varsa iþte hepsi büyür birden hatýralar ormanýnda filizlenip, topraktan sihirli fasulye gibi birden büyürdü gözlerinin önünde tek tek. Aðlamak isterse onu aðlatacak bir sürü hatýrasý vardý sandýðýnda, gülmek isterse yine güldürecek bir çok hatýra, hüzün, aþk, mutluluk ne ararsa, neye ihtiyacý varsa o anda bulunurdu ve bulurdu kýsa zaman içinde biraz karýþtýrýnca sandýðýnýn bir köþesinde. Hayattaki en deðerli, en özel, en güzel… bütün en’lerin bir araya gelmesiyle oluþturduðu bir zaman makinasýydý sanki sandýðý. Tekbir anahtarý vardý ve ondan baþka kimse bakamazdý, kullanamazdý, onun geçmiþinde yolduculuk yapýp yaþadýklarýný yaþayamazdý. Özeldi ve kimselerin bilmediði sýrlarýda vardý, herkesin bildiði günleride. O sandýk hayattý, yaþamdý onsuz yaþanamayacak bir kalpti. Yýllar geçti, o eskidi ama sandýðý hala ilk günkü gibi yepyeniydi.

Evlendi, çocuklarý oldu, çocuklarýnýn çocuklarý oldu ama bilmedi o sandýðýn içinde neler olduðunu kendinden baþka hiç kimse, taki bir gece onlar evde yokken eve giren bir hýrsýzýn o zaman makinasýný, hatýralar ormanýný çalýp gitmesine kadar. Polise haber verdiler hemen polis geldi inceledi, fakat hiçbir ip ucu bulamadý, ne bir parmak izi, nede kapýda bir zorlama izi, ne bir saç ne bir iz yoktu iþte, çalan profosyonel bir hýrsýzmýþ polisin dediðine göre. Sonra sordular baþka neleriniz kayýp diye ama yoktu baþka kayýp bir þeyleri, ne paralarý çalýnmýþtý nede herhangibir eþyalarý, ilginçti polis için içi boþ bir sandýðý ne yapsýn bir hýrsýz demiþlerdi, kaðýtlardan, fotoðraflardan baþka hiç bir þey olmacan bir sandýðý ne yapsýnlar diye düþünmüþlerdi. Polis bu olayla fazla ilgilenmemiþti zaten ve kaybeden kaybettiði ile kalmýþtý. Günler sonra giydiði bir elbisenin cebinden bir kaðýt çýkmýþtý, þöyle bir baktý, kendi yazýsý deðildi, ilgisini çekti atmadan önce okumak istedi.

Sevgili arkadaþým belki ismimi söylesem hatýrlamazsýn veya birden hatýrlayamazsýn, yýllar oldu ve yýllar sanki bir asýr gibi oldu. Seni hiç unutmadým ve yýllarca senin yanýnda olamamanýn ýzdýrabýyla yaþadým. Kader bu ya bir gün evimi soymak üzere iken bir hýrsýz yakaladým, onunla bir anlaþma yapýp senin o gizli sandýðýný çaldýrdým, çaldýrdým diyorum çünkü sen bu mektubu okuduðuna göre senin bensiz geçen, ben olmadan yaþadýðýn her þeyi teker teker yaþýyorum demektir. Senden ayrý kalmak çok zordu, zorda olsa yaþadým ama ölmeden önce senin yaþadýklarýnýda yaþamak istedim ne olur affet ve merak etme kavuþacaksýn kýsa bir zaman içinde, çünkü biliyorum nasýl ben sen olmadan her gün öldüysem, hiç yaþamamýþ gibi hissettiysem sende o sandýksýz öyle hissedersin ne olur anla beni ve hatýralar ormanýnda bir aðaç olarak gör beni, adý olmayan, tadý, kokusu olmayan, meyvalarý dalýnda kurumuþ, kurumaya yüz tutmuþ, yaþlý ama seni gördüðü ilk günkü gibi özleyen belki bir hatýra belkide yabancý biri, sevgiyle kal en deðerli hatýram ve üzülme en az senin kadar iyi bakacaðým hatýralarýna.