Gitmeliydim bakmadan hayat denen illetin gözlerine
Yapamadýklarýmý armaðan edip acizlere çekip gitmeliydim…
Daha fazla dayanamadým söylenenlere
Sustukça büyüdü içimi üþüttü her kelime
Hepsi birer ölüm oldu cümleye dönüþünce
Hepsi birer düþ kýrýklýðý oldu kendimce…

Oysa kimse bilmedi içimin yangýnlarýný
Kimse el sürmedi
Her gelen körükledi biraz daha
Kor olup yanýnca ruhum da çekip gitmeliydim…

Kimseyi incitmedim bu yaþýma kadar
Kimse üzülsün istemedim aslýnda
Taþýdýðým beden fazlaydý belki de bu hayata
Ýyiliðimi döktüm yollara
Her gelen çiðnerken biraz daha gitmeliydim…

Çiðnendikçe yok oluyormuþum
Gözyaþý döktükçe içime çöl oluyormuþ dýþýmsa bilemedim
Çölleþti hayallerim, kavruldu yüreðim…
Dayanacak bir hal kalmadý ya bu satýrlar beni görüyor aslýnda…
Bir insanlar göremedi, bir onlar bilemedi düþlerimi…
Satýrlara anlatýp tüm dertlerimi
Aþkýmý, sevdiklerimi bir de kahrolasý hüzünlerimi
Çekip gitmeliydim bir baþýma…
Hayýr acýyla büyümüyormuþum
Acý benim yok oluþum anlýyorum þimdi
Bu da hayata son vurgunum
Kalanlar kaybediyor iþte ben kazanýyorum…
Gitmeliyim bir dakka daha duramam bu yalancý hayatta
Yaþayamadýklarýmý asýp boynuma
Çekip gitmeliyim… !!!