Uzunca derin sessizlik..
Derinler..
Karanlýktan doðdum,ýþýktan korktum..sýcaktý sanki,Cümlelerimi bulmaya çalýþýrken, þýmardým.. Uyumadým.. Bakabildiðim kadarýný gördüm.. Elimden tuttu bir adým sonra diðeri.. kalktým.
Yürümeyi öðrendim..
oyuncak kýrmayý bildim..
Konuþtum..
Karanlýk korkuttu, ýþýða sarýldým..
Sevdiklerim oldu, sevildim.. Kadýnlarýmý sevdim..
Denklemsiz hesap içerisindeyim.. Eksiler, artýlar.. eskiler.. Hani korkusuzdun? Ürpertmezdi beni karanlýk? Yazdýklarýný bile göremezken, çizdiklerin nerede? Ay ýþýðý gündüzüm.. Rengim siyah, nefesim zifiri, dudaðým kalýn, söylediklerim yüreðim kadar ince.. Gözlerim ise edepsizce ýslak..
Ya! Ya söyleyemediklerim.. Ne diyordu? Üstat. "Ne kötüdür insanýn bildiðini anlatamamasý, kelimelerin hep yarým kalmasý. "Ben" deyip susmasý, "Sen" deyip aðlamasý. "

Telefonumda sen.. Seni. Seviyorum. Seni seviyorum.. Siliyorum diyemiyorum, ama ben demiþ oluyorum..

Artýk beni sevmiyor..
Öyle deme diyorum. Unutmamýþtýr, gitmemiþtir, denememiþtir..
Öyle düþünmüyordur bile..
Kendimle kýyaslamalýmýyým?
Dur!
Deme iþte aklým tekliyen kalbim düþünmüyor senin gibi..

Saat üç...

Yürünen adýmlar beynimde geziyor, ismim ile çaðýranlar.. Kalabalýk bir kent.. Dolaþanlar, samatya duraðý..
Öyküsü; kýz durakta bekler, otobüs gelir çýkardýðý cüzdanýnýn arasýndan süzülen fotoðraf yere düþer.. kýz otobüse biner.. Adam Eðilir alýr fotoðrafý.. Baðýrsada duyuramaz sesini.. Koþar kendinden hýzlý.. Ufak bir çocuk.. Abla.. El iþareti ile adamý gösterir.. Kýz, ön tarafa ilerler otobüsü durdurmak ister, yol ortasýnda durur..
Adam fotoðrafa bakar þaþkýndýr..
Adam bu benim fotoðrafým.
Kýz bakakalýr yol ortasýnda.
Ve parçalanmalý gürültü..

Ve masadan yuvarlanýp yere düþen kalem sesi..
Uykuya dalmýþým, Bir kaç yumruk kýrarcasýna, sevdiðinden korkan adamýn bilek gücü çivileme vuruyor masasýna.. Keser oldum sesi, yüreðimden çýkarmalýyým çivileri.. rüyada sevdiðini ararcasýna kýrasým var masamý.. Elim uzanýyor kaleme.. Sevgini yoklar gibi kalem arýyorum karanlýða..
Sinirimi bozuyor..
Uykum kaçýyor..

Sýgara Küllük dolsu kadar , kendime kýzýyorum, Ama ciðerim zifir kadar koyu.. Dumanýnýn sýcaklýðý sen kadar belirsiz olsada daraltýyor içimi,yinede içiyorum.

Sayýklýyorum, sayýklamalarýmý sayýklýyorum.
Bugün düþünmedi.
Öyle deme...
Düþünmemiþtir iþte, düþünse arardý o öyle biri deðil, arar hal hatýr sorar..
Iþi vardýr heralde...
Ben aramalýyým..
Dur!
Teklesende, dayanamasanda arýyacaðým seni dinlemiyorum..
Dur iþte be adam, Saat üç buçuk uyumuþtur..

Sayýklýyorum, sayýklamalarýmý sayýklýyorum.. Sayýlarýmý sayýyorum bir, iki.. belkide eksilerimdi ya da hatayý bir defa yaptým, söylüyemedim sevda sözcüklerimi.. Yarým kaldý, bir koca cümle daha.. yüklemi, sonu, noktasý.. Herþeyi sendin o ufacýcýk cümlemin, oysa herþey seni anlatýyordu.

Uykum gelsede gizlice uyusam bari, emin olamýyorum sanki seni düþünemiyorum.. Uyuyacaðým yer hazýr..iki yýldýr herzaman ki gibi ucu sökük battaniyemi dolaptan çýkartýp televizyon karþýsýndaki kanepeye sýrtýmý yaslýyorum dizlerimi karnýma kadar çekip, sýzýyorum.. Sonra baþým aðrýyor boynum tutuluyor.. yaklaþma bana..

Sabah ay iþiði ile iþe gidicem, yorgun ve suratsýzca yürüyen yüzlerde yüzünü arýyacaðým..

Karným aç.. Yine bir bildiðim var.. Tava, yað, yumurta.. Bayat ekmek ile sarýsýný sýyýrmak ne güzeldir ya..

Uyku bastýrýyor,daha bir saat önce kovmuþtum seni defol git be.. Inadýmý kýramaz hiç birþey.Bugün, onu düþüneceðim.. Uyuyunca emin olmuyorum, sanki unutuyorum.
Uyumamalýyým.. Balkona cýkýp hava almalýyým, zaten iki dakika önce içeri girmiþtim. soðuk, sert olsada ürpertmiyor tüylerimi.. Korkularýný yendimi acaba? baþkaldýrmýyor soðuða tüylerim..
Gözlerim yine arayýþ içerisinde.. nerede bu ay ýþýðý?
ama bitmek üzere, gölgesi kadar mavi ýþýðý kadar sarý. Gökyüzü son yýldýzýný kayýp etti edicek.. Ne zaman hilal olacak bu, bir hafta dahamý beklemeliyim.. Dolunay doðuncamý yeni bir ay oluyordu? Kayýp etti son yýldýzýný.. sonun sonuydu, o son sarý.. Sarýsý son bahar gibiydi, yanlýz bir yaprak gibi süzülmüþ düþmüþ orta yere..

Hani þöyle bir yanlýzlýk vardýr ya.. Tamamlanmayan mevsim.. Nasýldý bunun hikayesi?

Adam dýþarý çýkar eli çekingen olsada soðuða.. Baharý arar..
Alo?
Hayrola ne oldu?
Ben.. Ben rahatsýz ettim heralde, Kusuruma bakma. Der
Telefonunu kapatýr..
Kýz ne olduðunu anlamaz..
Kýz adama döner..
Ne oldu,ne oldu canýn birþeyemi sýkkýn? Aramazdýn bu saat'te
Ben..
Konuþsana be adam
seni.
der ve aðlar.
Yarým kalan bir cümle daha.. oysa saf bir gülüþten ibaretti bildikleri.

Ya benim hikayem? ... Neyse..

Ne zaman açýlacak bu ýþýk? Gönül yaþlarým korkularýmdanmý saklanýyor? Bulamadým, Nereye kaldýrmýþtým yazdýklarýmý..Yazmak fiilinin görülen geçmiþ zaman kipiyle çekimi; birinci tekil kiþi.. Yanlýzca Yazdým.
Yanlýz bir yýl daha..
Zaman, yýprattý tahtamý.. zýmparalýyorum yenilercesine.. bu sefer iyi boyuyacaðým içimi bir ömür daha dayanmalý, duvarlarým rengarenk.. Mutfaðýmý yeniliyorum.. Dolabýmý.. Daha sonra yatak odam. Tüllerim bembeyaz arkasýndan tutar gezer gibi, oysa tüm beyaz tüllerim camlarýma aitti sadece sevdiklerimi görmek istedikçe dokunacaktým.. Nefesim taze.. Bahar geldi iþte, çiçeklerimi doyuramýyorum bile.. Itiraz edemiyorlar kendi güzelliðine.. Dokunmadýðým masam çekiyor dikkatimi, masamýn sol tarafýna yazmýþtým adýný..
Sil diyorum..
Silemiyorum..
At diyorum..
Atamýyorum..
Ben diyorum. Ben.. Seni seviyorum.