Kelimeler o an manasýyla ahenkleþiyor
Yazýlan ne varsa aþkýn lisanýndan hakikatin lahzasýný þehrediyor, kalbe sürur veriyor
Yaþamak nefes almaktýr diyor lakin aklýn ve izanýn mubadelesi kalbin hicranýyla meþk ediyor
Nefsim ne kadar bu minval üzre raks ediyor sazendenin bin hüznünü sahnede aþikar eðliyor




Asa daldýr, bir anlamda da odundur
Ýnsan candýr, kandýr, ve fakat irfaný ve idraki nispetinde aþk için vardýr o bir sýnavdýr
Sabýr iradi olmak, kalbi lekelerden kurtulmak, ruhu esarette býrakmamak için nasib-i evladýr
Ýlim düþünmek ve fikir üretmek için kardýr hakikat ve hukukun þahitliði yoksa neden vardýr




Ýnsan yarsýz olmaz, gönül kurur
Akýl maksatsýz akil olmaz, nefsin payesi için zikrolunmaz, kul olmakta ihsansýz olamaz
Kalbin nidasý, ruhun feryadý hakikat-i aþk içindir, vesileler içinde zikrolunan esindir solmaz
Ýnsan sual etmedikçe, tahkiki evvel emirde neferslenmedikçe, ilmi yakýn hissetmedikçe olmaz




Hissiyat iyidir, ehli için berekettir
Lakin akýl ve ihsandan nasipsizse nicedir, fikretmek takvay-ý celildir, iradi olmak vecdir
Ýnþirah kalbi telakkide hasrettir, ecir ve çileyle içiçedir hiçbir dert sahipsiz deðilir kul içindir
Neden ehliyet liyakat ister, sabretmek ve fikretmek aþksýz bir gönle hüzünle hicraný zerkeder




Öncelikle ne yaptýðýmýz bilmeliyiz
Nedenlerinde nefeslenmeliyiz, hakikat lahzasýnda gerekçelendirmeliyiz, keþke dememeliyiz
Tesadüf itikadýn manasýnda bulunmaz, þans hezeyandýr, nasip lahzasýnda aþka ram olamaz
Kul hukukunu öðrenmedikçe, merakýný takva cihetinde ilime hasretmeyince aþkýda bulamaz




Mustafa CÝLASUN