Zaman neyin sýnýrsýzlýðý ya da sýnýrý? Sevgilerin mi,korkularn mý,umudun mu?../.../..... tarihi bir dönüm noktasý olabilir mi? Ne için ,kimin için? Yaradan,senin içinse nereye kadar? Zaman meçhul, zaman umarsýz.

Bizi biz kýlan hedeflerimiz mi,hedefe ulaþmak için seçtiðimiz yol mu? Ulaþýlamamýþ bir hedefte biz ne kadar masumuz ya da ne kadar suçlu? Ýyi niyetinizin esiri olmak mý, art niyetinizin egemeni mi?

’Güneþ balçýkla sývanmaz’ sývanmasýna ama insan aciz, insan korkak, insan hýrslý, insan kýskanç. Arýndýrýlmýþ olmak çok kolay deðil. Yanlýþ hesap Baðdat’tan döner.Onun da baþý döndü. Baðdat’a gidip gelmekten. Yine Baðdat’ta belli.

Doðruyu belirleyen güç ne? Doðrunun kendisi mi,dayatma mý? Zorla bir þeyleri kabul etmek mi kurtuluþ,doðrunun gölgesine sýðýnarak aramak mý? Dayanýklýlýk sýnýrýnda hangi güç var? Yaradan’dan baþka....

Secde’de hesaplaþma su serpiyor insanýn yüreðine. Zor zamanda sýðýnýlan, zora düþtüðünde unutulan.Bu kadar kolay olmamalý hiçbir þey.Ýnsan düþündüðü kadar büyük, düþündüðü kadar küçük mü? Yoksa yaþama geçirdiðimiz artýlarýn üzerine atýlan çarpýlar mý bizi var kýlan. Bu kadar kolay olmamalý doðru. Peki zor olan ne?

Postmodern bir çaðda kaç bakýþ açýsý geliþtirebilirsiniz bir olaya? Bir,beþ,on,on beþ?!..Bu kadar farklý bakýþ doðruyu deðiþtirebilir mi? Yaþanmýþ bir olayý farklý kýlabilir mi? O zaman neden aklýn yolu bir?

En acýmasýz aným,kendimi sorguladýðým an. Ama masumiyet , fedakarlýklarýn,doðru hedeflerin, emek verilmiþ beklentilerin cevabý deðil mi? Sukûnet,sabrýn ve masumiyetin yansýmasý mý? Sorgulama,kendime haksýzlýk etmeye zorlarsa beni,doðrulardan uzaklaþýp,yanlýþlarý kabullenmeye sürüklerse ben ’ben’olmaktan çýkmaz mýyým?

Nereye kadar ve kimin için? Yanlýþ,doðrunun tutsaðý. Peki doðru ne zaman gerçeðin tutsaðý olacak? Bilinmeyenlerin sýnýrsýzlýðý içinde bilnen gerçekler de aydýnlanmazsa ,bilinmeyenlerin hali ne olacak? Ýnsanlýðýn var olduðu günden bu yana bilinen gerçeklerle yüzleþmiþ insanoðlu. Bilinen gerçekler hep aðartmýþ yüzünü; ki bilinmeyenlere de sýra gelmiþ, yol açmýþ artýk bilinsinler diye. O zaman bu endiþe niye?

’Sessizlik’ içinde kaybolduðumuz duru bir deniz. Yalan yok, haksýzlýk yok, adaletsizlik yok....’Çýkarlar biraz kol geziyor olsa da sinsice,adam sen de! Çýkar iliþkilerinde son belli.
Bumerang tadýnda fýrlattýðýn yerle senin aranda mesafe,geriye dönene kadar...Ne diyordu Mehmet Çýnarlý:

’Dostluðun bittiði,aþkýn da uzun sürmediði

Acý bir gerçek imiþ gözlerimin görmediði’

’Batsýn bu dünya’söylemlerinden çok uzak bir noktadayým.Ya da ’Zalimin zulmü varsa sevenin Allah’ý var.’

’Zulmü alkýþlayamam ,zalimi asla sevemem

Gelenin hatrý için geçmiþe asla sövemem

Adam aldýrma da geç git diyemem,aldýrýrým

Çiðnerim,çiðnenirim Hakk’ý tutar kaldýrým.’

bana daha uygun.

Masum bir çocuðun uykusundaki korkuyu hissedebilmeyi öðretiyor yaþam. Bir çocuk nefesi kadar yaþama baðlý kalmayý.Gücün bazen zavallý olmayý, bazen de acýmasýz yanlarýný öðretiyor zaman, en güçsüz olduðumuz anlarda...

Kurtlar sofrasýndaki yiyecekler bana göre deðil.Ýtiþip, kakýþmadan hak ve haksýzlýk çizgisinde serbest olmalý önüm. Aç kalmaya razýyým. Yeter ki kirlenmemiþ olsun ellerim...
2000