Gazilik Gömleðini Çýkartmasýn Mavi Marmara

“Mavi Marmara döndü.”
Mavi Marmara döndü ama…
Malumunuz olduðu üzre; Mavi Marmara gemisi 22 Mayýs 2010 tarihinde Ýstanbul Sarayburnu’ndan 37 ülkeden tam 578 insanla “Rotamýz Filistin Yükümüz Ýnsani Yardým” sloganýyla Gazze’ye, ilaç, týbbi malzemeler, çimento, demir, çocuk bahçeleri, prefabrik evler gibi insani yardým malzemeleri götürecekti. Ne var ki Akdeniz’de uluslararasý sularda Gazze’ye doðru yol alan “Mavi Marmara, 31 Mayýs 2010 gecesi Ýsrail askerlerinin kanlý saldýrýlarýna uðrayýp 9 þehit ile 50’yi aþkýn insani yardým gönüllüsü yaralanmýþtý.
Þimdi haberlerde deniliyor ki; “Mavi Marmara gemisi, yola çýktýðý Ýstanbul'a, 219 gün sonra geri döndü.”
Döndü ama; Ali Haydar Bengi yoktu…Geldi ama; Cengiz Akyüz gelmedi… Mavi Marmara’da Cengiz Songür yoktu…Çetin Topçuoðlu yoktu…Fahri Yaldýz yoktu…Ýbrahim Bilgen yoktu…Necdet Yýldýrým yoktu…Cevdet Kýlýçlar yoktu…. Mavi Marmara çýktýðý yere dönebildi ama -zamanýn Musabý- Furkan Doðan dönemedi, giden dokuz þehidimiz dönmediler…
Mavi Marmara’nýn gidiþine bedenen katýlamamanýn mahcubiyetini ve ezikliðini taþýyan biri olarak en azýndan dönüþüne 50 farklý ülkeden aktivistlerin katýldýðý gibi ben de katýlmak isterdim; ne var ki maddi imkânsýzlýklardan dolayý katýlamadým ama gönlüm hep Mavi Marmara ile birlikte oldu…
Dolayýsýyla Mavi Marmara’nýn dönüþünü ancak haberlerde izleyebildim…
Gidiþi kadar dönüþü de muhteþemdi…
Her ne kadar “Mavi Marmara Þehit ve Gazilerin” yakýnlarý ÝHH yetkilerince davet edildiði halde Çannakale’den Ýstanbul’a hareket eden “Mavi Marmara” ya alýnmayýp maðdur edildiyse ( ki; vardýr bir bildikleri) Ýstanbul’dan 50 farklý ülke aktivistlerin karþýlanmasýyla dönüþü muhteþem oldu Mavi Marmara’nýn.
Beyaz ekranlarda izleyebildiðim kadarýyla; gazi geminin tavanýnda hâlâ þehitlerin kan izleri vardý. Ýsrail tarafýndan esir edilen Mavi Marmara’da yaþanýlan vahþetin izleri her ne kadar silmeye çalýþýlmýþsa da, þehitlerin kan izleri olaya hâlâ tanýklýk ediyordu. Zira Ýsrailler kan izlerini boyayarak kapatmaya çalýþmýþlardý. Gazetecilerin ve aktivistlerin olay esnasýnda çekmiþ olduðu bütün görüntülere el koymuþlardý. Anlaþýlan Ýsrailler her ne kadar yaþanýlan bu vahþetin izlerini dünya kamuoyundan saklamaya çalýþtýlarsa da þehitlerin kan izlerini gizleyememiþlerdi ve tavanlara sýçrayan þehitlerin kan izleri tüm dünyanýn gözü önünde bu vahþete tanýklýk ediyordu.
Bir de, gemide; tören alanýnýn giriþine ve sahneye “Mavi Marmara Þehitleri”nin resimleri asýlmýþtý. (Burada biraz durun… Gözyaþlarýmý sileyim de öyle devem edelim. Bu olay nedense bana “Kerbela Þehitleri”ni hatýrlattý… Hz. Hüseyin ve beraberindeki 72 kiþi… Kerbela’da 72 kiþi…“Mavi Marmara’da 578 kiþi…)
Þimdi haberlerde deniliyor ki; Mavi Marmara Gemisini bir tersanede özel bakýma alacaklar. Bakýma alamaya alacaklar ancak bu hususta bir önerim var:
Bakýmý yapýlýrken Mavi Marmara’nýn þehitlerin kan izlerini silmesinler. Kahpe Ýsrail kurþunlarýnýn izlerini olduðu gibi býraksýnlar. Açýk müze olsun demeyeceðim çünkü maliyeti yüksek bir gemi bu lakin þimdiki hali gibi (tören alanýnýn giriþinde olduðu gibi) asýlan Þehitlerin resimleri yerinde kalsýn ve olduðu gibi muhafaza edilsin…
Yani demek istiyorum ki; …Mavi Marmara’ya zincir vurmak yakýþmaz, yürüsün. Yürüsün de sýrtýndaki “Gazze Þehitleri”nin anýtýyla kalýversin. Mavi Marmara gittiði her yerde, geçtiði tüm ülkelerde “Gazze Þehitleri Anýtý” ile birlikte yüzsün ve giydiði gazilik gömleðini çýkartmasýn, o gömlekle yaþasýn ve o gömlekle tarih kalsýn…