Her aðlama hüzün deðildir aslýnda. Mutluluktan aðlayanlarda vardýr bu dünyada. Onlar hem aðlarlar, hemde gülerler. Ayný zamanda sesleri titrer sevinçten ve neþeden, çok mutludurlar, yüzleri üstünde yaðmur taneleri olan güle benzer, kokularý; az önce yaðmur yaðmýþ topraðýn kokusuna benzer. Iþte öyle bir ana tanýk olduysanýz; içimizden '' aðla be kadýn! Biraz daha aðla... Ne de güzel aðlýyorsun'' demek geçsede, aðlama caným... deyip sarýlmak gelir insanýn dilinden ve elinden. Oysa...ki içten içe tekrarlar insan Aðla be kadýn! ne olur biraz daha aðla