herþey sen tadýyor bugün
sanki tüm lokmalarým senden almýþ tadýný
belki de bugün bu yüzden yutkunup duruyorum
kýrýk kanatlý bir kuþ tadýnda,
mavi bir kuþ tadýnda kaldý aklýmda gözlerin
en büyük hatamda bu oldu zaten
kýsacýk, simsiyah bir saç teline
baðladým tüm ümitlerimi…
göðsümde biriken hýçkýrýklarýmý
boðazýma ilikledim,
sonra izlediðim ilk çizgi filmde
neden deli gibi aðladýmý anneme söyleyemedim.

Mavi kuþ tadýnda kalan gözlerinle
Pembe düþlerime,
menekþe tadýnda gözyaþlarýmý iliþtirirdin sen
“þükürler olsun!” derken ardýndan akan damlalara
inan sana aðladýðým için hiç üzülmedim…

bir kartal kadar cesaretli,
bir o kadar da kanadý kýrýk kuþtum ben
siyah bezler büyüttüm dilek aðaçlarýnda
beni senden ayýran mavilere inat
siyah matemdi
siyah acý demekti
ben seni býrakýp gittikten sonra
bana bakan gözlerinin iz düþümünde
çok acý çektim……

“sensizlik”
bu fikrin, bu seçimin þifresini hiç bilemedim
mavi ve seyrek dokunmuþ bir kumaþýn içinde
döndüm durdum
tüm gecelere. Her gece söz verdim
senle biten virgüllü cümleleri unutmak için
ama hiç beceremedim…
artýk bir garip türkü dinletisi kalbimde
bir baþka atýyor kalbim, iki ileri bir geri sanki
o bir geri, arkamda býraktýðým sen için belki…

içim yanýyor
ama ben üþüyorum
tüm zamanlara her zaman bir sözüm olacak
seni bu kadar sevmenin cezasýný
en yakýn zamanda kendime ödeteceðim…