Kulaklarýmda cep telefonunun kulaklýðý var, radyo kanallarýnda gezinip duruyorum. Perdede maç yayýný var ya, pek ilgilenmiyorum, dikkatim daha çok çevremde. Gözlerim sýk sýk giriþteki masada oturanlara takýlýyor doðallýkla. Bir de sað yanýmda, salonun ortasýnda yeralan aynalý sütunun dibindeki masada oynanan oyuna kayýyor arada bakýþlarým.

Oyuncularýn dördü de kahvehanenin devamlýsý olan tipler . Bazen baþka baþka masalara daðýlmýþ olarak gördüðüm çehreler bu kez birbirlerine rakip olmuþlar. Esaslý bir parti olmalý ki, dört köþede de birer kiþi var izleyen.

Koca perdede maçýn içine giriyorsunuz sanki, ama ilgimi pek çekmiyor yine de, bakýþlarýmý insanlarýn üzerinde sürekli tutamayacaðýmdan perdede oyalýyorum arada bir, hepsi bu. Kulaðýmda sürekli deðiþtirdiðim kanallarýn sesleri daha çok ilgimi çekiyor. Bir kanalda caz çalýyor, bir diðerinde bir fantazi türkü... Hotel California var üniversite radyosunda, bir baþkasýnda yine fantazi bir türkü...

Dikkatim, kulaklarýmdaki müzik seslerine karþýn rahatça duyabildiðim küfürlü bir sözle yandaki masaya kayýyor. Adýnýn Cezmi olduðunu bildiðim, kafasýndaki kasketi ve bedinine çaprazlama geçirdiði sýrt çantasý ayrýlmaz parçalarýymýþçasýna hep üzerinde olan ve her zaman kirli sakalla dolaþan genç adam, þu pek bilinen lafý ediyor:

"Neyine güvenecem arkadaþ, en son babama güvendim, onu da anamý .....ken gördüm."

Kafamý saða çevirince sol kulaðýmdaki hoparlör düþüyor. Yeniden kulaðýma yerleþtirmiyorum, masadaki konuþmaya kulak kabartýyorum. Ýlkten pek bir þey söylenmiyor, yalnýzca kaba saba gülüþmeler oluyor.

Neden sonra kývýrcýk akçýl saçlarý, oldukça esmer teni ve yüzünün kemik yapýsýyla zenci melezini çaðrýþtýran Ali Dayý dedikleri adam þunu söylüyor:

"Senin orada ne iþin vardý?"

Gülüþüyorlar yine ve konu kapanýyor. Yalnýzca lafýn sahibi gülmüyor, dönüp saðýna soluna bakýnýyor, sanki aðzýndan çýkandan dolayý piþman. Dudaklarýný gerip büzüp duruyor. Bu arada arkasýna dönüp bana bakýyor. Bakýþýmý, daha o kafasýný çevirmeden, önünde duran ve ancak yarýsýný görebildiðim ýstakanýn üzerindeki renkli rakamlara kaydýrýyorum. Dalgýnca taþlarýn diziliþini anlamaya çalýþýyormuþ gibi yapýyorum. Saðý solu iyice süzüp tepkileri tarttýktan sonra önündeki oyuna dönüyor yine.

Oturduðumdan beri farkýnda olduðum halde, ancak þimdi dikkatimi çeken birine takýlýyorum bu kez. Cezmi ile saðýnda oturan Ali Dayý arasýnda, Ali Dayý'nýn sýrtýný verdiði aynalý sütunun yan tarafýna omzunu vermiþ oturan adama... Her iki oyuncunun ýstakasýný da öyle bir dikkatle kontrol altýnda tutuyor ki, oyunun zorunlu bir unsuru olmuþ gibi görünüyor.

Sað bacaðýný altýna almýþ oturuyor, ayakkabýsýnýn tabaný bana bakýyor. Boynunu ileri doðru uzatmýþ, aðzý biraz aralýk, bir Ali Dayý'nýn bir Cezmi'nin elini inceleyip bir þeyler çýkarmaya çalýþýyor gibi. Çok rahatsýz olmasýna neden olacak biçimde konumlandýðý köþede o kadar olaðan biçimde oraya ait duruyor ki, þaþýyorum.

Daha birkaç ay önce, henüz ortadan kaybolmamýþken bir þiir yazmýþtým onunla ilgili. Sanýrým bir buçuk ay filan ortalarda gözükmemiþti. Kendini sakýnmayan tavrýyla sarfettiði politik içerikli sözleriyle, ciddi görünüþüyle, sessiz ve efendi duruþuyla dikkatimi çekiyordu. Her akþam gelip boþ su petlerini topluyordu. Sonra nedense birden ortadan kaybolmuþtu. Bir akþam yeniden ortaya çýktýðýnda, yine böyle bir oyunu izliyordu, yine böyle bir ayaðýný altýna almýþ...

Ama görünüþünde eski hallerinden farklý bir þeyler vardý. Daha çok güneþ altýnda çalýþanlarýn giydiði türden olan - Cezmi'nin de kafasýnda koyu gri bir benzeri bulunan -kýrmýzý kasketi gitmiþ, emeklilerin ve köylülerin giydiði þu yassý kasketlerden biri gelmiþti yerine. Üstü baþý daha düzgündü ve soluk siyah bir pardesü vardý sýrtýnda. Bakýþlarý ve arada bir sarfettiði laflarý yine aðýr ve ciddiydi. Genelde izleyici olduðu oyunlara oyuncu olarak katýldýðýný nadiren görüyordum.

Cezmi'nin söylediðini umursamayan bir oydu sanki salonda, burnunun dibinde oturmasýna karþýn. Olayýn epeyce uzaðýnda kalan arka masadaki kalabalýk genç gurubunun bile þamatalarý bir an için kesilmiþti oysa.

Dikkatimi daðýtýyorum yeniden, perdeye çeviriyorum gözlerimi. Bu kadar yakýnlarýnda otururken bakýþlarýmý sürekli onlarýn masasýnda tutmam zaten olanaksýz olduðundan böyle kalmaya çalýþýyorum, kendimi zorlayarak. Düþen hoparlörü sol kulaðýma yerleþtirip yeniden kanallarý geziyorum bir kez baþtan sona. Tam ayný sýrayla geri dönüp bir kanalda karar kýlayým derken, maç sunucusunun sesi patlýyor salonda. Beþiktaþ, herkesin sýralamada yerini bulduðu, gurubun fikstür gereði oynanan son maçýnda Viyana takýmýna golünü atýyor. Sunucu bunun için yarý mahalleyi haberdar ediyor neredeyse.

Tüm camlarý dýþarýdaki soðuktan dolayý buðulanmýþ olan salonun sýcak ama biraz yabansý ortamýnda, arada boþ boþ maça bakarak, arada elimdeki telefonun radyosuna odaklanarak, kulaðýmda deðiþip duran müziðin, oyun oynayanlarýn ve perdedeki maçýn kaotik ama alýþtýðým sesleri eþliðinde, zihnimde konudan konuya rastgele atladýðým düþüncelerle oturuyorum.

Birden sað yanýmdaki masada bir hareketlenme oluyor. Ýri yarý kýsa saçlý bir adam gelip arkasýndan Cezmi'ye sarýlýyor. Þakayla arkadan sokulan bir arkadaþý gibi... Ancak kýsa sürede anlaþýlýyor ki, adam Cezmi'yi kararlý bir biçimde masadan söküp almaya çalýþýyor. Cezmi'yse direnerek, sandalye ile birlikte eðik bir konumda, aslýnda ayaða kalkmýþ ama hala sandalyeye oturur biçimde öylece kalakalýyor, bir adým bile ilerlemeden. Kafasýný adamýn kafasýndan uzaklaþtýrmak için boynunu uzatýp adamýn yüzüne gülümsemeye çalýþan bir þaþkýnlýkla bakýyor.

Kulaklýðý kulaðýmdan sýyýrýp alýyorum. Salonda bir sessizlik var sanki, sununcunun bile sesini soðuruyor ortam... Öndeki masada oturan gençler oyunu býrakmýþ izliyorlar. Arka taraftaki masadan çýt çýkmýyor, belli ki onlar da bu tuhaf olaya kilitlenmiþler.

Neresinden baksan tuhaf ama bir o kadar da gülünç bir an uzayýp gidiyor ortada. Adam Cezmi'yle, güreþmeyle cilveleþme arasý bir bütünleþme içinde. Cezmi'nin, ellerinin arasýndan kayýp kurtulmaya çalýþan iri bir balýk gibi debeleniþini denetlemek için iri yapýsýnýn avantajýný kullanarak iyice zorluyor ve zaten ufak tefek biri sayýlabilecek genç adamý masadan söküp alýyor sonunda.

Sürükleyerek öndeki gençlerin masasý ile Cezmi'nin oynadýðý masa arasýndaki boþluktan geçiriyor ve kapýdan girince sol yan boyunca sýralanan soðutucu ve kasalarla Cezmilerin masasý arasýndaki açýklýða getiriyor. O zaman býrakýyor genç adamý. Kýsacýk bir süre dik dik bakýyor suratýna.

Önce þakalaþma sandýðým didiþmenin, uzadýkça ciddi bir hesaplaþma ve kavgaya çaðrý olduðunu düþünmeye baþlamýþtým ama Cezmi'nin yüzündeki, olanlara bir anlam veremeyen ifade bunu da olasýlýk dýþý býrakýyor. Hiçbir þey anlamadýðý ve adamý ilk kez gördüðü açýkça anlaþýlýyor. Hala þaþkýn ve rengi atmýþ bir yüzdeki soran bakýþlarla, içinde meþrubatlarýn, ayran ve sularýn dizili olduðu dikey soðutucunun önünde iðreti bir biçimde duruyor adamýn karþýsýnda.

Ýri yarý ve ne giyiminden ne de davranýþýndan sivil polis olduðunu muhtemelen kimsenin anlamadýðý adamýn sað elinde bir telsiz beliriyor. Salonda sessizlik ve meraklý bekleyiþ derinleþirken, kapýnýn hemen önünde ince yapýlý ve uzun boylu bir baþka yabancýnýn soðuk bir duvarý andýran dikiliþini de ancak o zaman farkediyorum. Muhtemelen yine salondaki herkes gibi... Yüzlerdeki ifadeler ciddileþiyor. Bir þey soruyor telsizli adam.

"Cezmi" diye yanýtlýyor þaþkýnlýðý iyiden iyiye korkuya dönmüþ olan Cezmi. Adam hýzla yanýnda durduklarý masadakilere dönüyor, belli ki bir ad soruyor, duyamýyor ama anlýyorum.

Masanýn ve aynalý sütunun bu yanýndan, tam göremediðim diðer yanýna ne zaman geçtiðini bilemediðim yassý kasketli adamýn, Ali Dayý'nýn sað yanýndan öne doðru eðilip polise bir þey dediðini duyuyorum. Zaten daha söylerken ayaða kalkmak üzere ayaðýný altýndan çektiyor. Cezmi bir kedi çevikliðinde, epeyce rahatlamýþ ama hala beyaz olan bir yüzle masadaki yerine doðru süzülüyor.

Polis elini öne doðru uzatýyorsa da, uysal ve hafifçe kambur ama kendini bilen bir kararlýlýkla kapýya yürümeye baþlayan kasketli adama, kaçacaðýna ya da saldýracaðýna iliþkin en ufak bir kaygýsý yokmuþçasýna elini sürmeden eþlik ediyor hýzlý adýmlarla. Kapýda bekleyen uzun boylu önden, kasketli adam ardýndan ve telsizli polis peþlerinden bir çýrpýda salondan çýkýp, içeridekileri, ardýnda kaybolduklarý buðulu camlara soran gözlerle bakar halde býrakýyorlar.

Tam görülemeseler de, sol yandaki tekel bayiine doðru seri bir biçimde gidiyorlar. Salondaki herkes gibi, orada bekleyen ekip arabasýna aleleacele týkýþýp uzaklaþtýklarýný yalnýzca zihnimde canlandýrýyorum.

Önce kimse yerinden kýpýrdamýyor, nedense konuþmaya da yeltenen olmuyor. Sonra bir-iki fýsýldaþma ve soru duyuluyor. Birkaç kiþi dýþarý çýkmayý akýl ediyor neden sonra. Elimdeki kulaklýðý, üzerinden söktüðüm telefonla birlikte montumun cebine sokuþturup çantamdan sigara paketini aldýktan sonra, hýzla ve öfkeyle burnumdan soluyarak kendimi dýþarý, soðuk ama daha rahat soluk alabileceðim açýk havaya atýyorum.