Þu senin ay ýþýðý gözlerin var ya
Hani deli eden adamý bakýnca
Hani mehtapsýz gecelerde
hüzünlenmek için
içine içine baktýðým
Hani mezarlýk korkusunu yenmek için
eðip büküp
yüreðime taktýðým
Hani þu senin ayýþýðý gözlerin
Hani mehtabý aratmayan
Hani bangýr bangýr
sevdayý baðýran
Bir tuhaf olmuþlar bir tanem
adýndan el sallanýlan
kýrk yýllýk dostlar gibi
bir tuhaf...

Yok artýk renklerden ve kokulardan öte çiçeklerin manasý
Kuþlarýn anlamý yok bir yudum etten öte
Çünkü gecedir
Ve acýnýn hartasýdýr çehremiz
Çoktan miadý dolmuþ bir aþkým
hikayesini baðýran
Ve artýk
etimize gömülen diþlerimizde ýpýlýk bir kan
okyanu derinliklerinde döðünmekten, haykýrmaktan baþka
ne bir akis ne seda
beklentisi
aynalarda...

Uzak hayaller ekincisiydik biz
ulaþýlmaz düþler taciri
senin o ayýþýðý gözlerine yaslanarak uyurduk
sanýrdýk ki göðsümüzü yarsak
ceylanlar taþardý
öyle emindik kendimizden
öyle maðrur
ve þimdi incecikten akan bir kandýr yüreðimizden
dipdiri bir yalnýzlýktýr aynalarda aksimiz
ve senin o ayýþýðý gözlerinde dipdiri bir ceylandýr
dipdiri bir yalnýzlýk içre
boðulan...

Baþýmý eðeceðim bu gece
Ellerim ceplerimde yürümeyi öðreneceðim yeniden
kýzýp yerlere tükürmeyi
aynalarý tuz buz etmeyi
dalýp gitmeyi gecelerin koynunda

Ve belkide bir gün
sevinmeyi de öðrenirim
bir görüntüm olsun kalmýþtýr diye
senin o ayýþýðý gözlerinde