Yaðmur mu, hüzün mü süzülüyor camlardan
Gece midir, keder mi boþ odamý dolduran
Çýrýlçýplak bir acý el ediyor bir yerde
Bir dilsiz avaz avaz dem vuruyor sevdadan
Yaðmur mu, hüzün mü süzülüyor camlardan

Kör oluyor gözlerim gecenin karanlýðýnda
Zemheri bir soðukda terleniyorum
Çýldýrasým, baðýrasým, aðlayasým geliyor
Ellerimde karlý daðlar seni düþünüyorum
Kör oluyor gözlerim gecenin karanlýðýnda

Sokakta taðmur sesi, aðlamasý yalnýzlýðýn
Bu gördüðüm kefen ne, ölecek miyim yarýn
Kim bu kambur adam aynalarda aðlayan
Dünya ne kadar küçük, eþiðinde intiharýn
Sokakta yaðmur sesi, aðlamasý yalnýzlýðýn

Bu sýzan nedir içinden karanlýðýn
Kan mýdýr, gözyaþý mý, yaðmur mu yoksa
Deliliðin kapýlarýný zorlayan da kim
Her yaným cam kýrýklarý her yaným tasa
Bu sýzan nedir içinden karanlýðýn

Kim bu kambur adam aynalarda aðlayan
Koyup baþýný dizlerine asýrlardýr aðlayan
Yaðmurda bir sabun, ateþte kar
Ve aþklarda en uzak bir harf olan
Kim bu kambur adam aynalarda aðlayan