SENÝ DÜÞÜNÜYORUM -II-

Dört yan betonarme bina
bir avuçluk gök var tepemde
altýmda bir karýþ toprak
her yanýmdan hançerlenmiþim
kan içreyim
seni düþünüyorum

Bedavadan yaþýyor þu gördüðün adamlar
otobüsler týklým týklým bedavadan koþuþuyorlar ordan oraya
umudun her yüzü kaygan
bedavadan tutmaya çalýþýyorlar
seni tuttuðum ellerim var ya
ne buluyorlar ellerinde bilmem
derini bir unutsalar
her yer cehennem
bedevadan bir yalnýzlýkta
seni düþünüyorum

Soðuk algýnlýðý gibi birþey
þu bendeki yaþamak hissi
seni düþününce geçiyor birden
yasak bir kapýsýndayým intiharýn
önümde saðlam bir duvar
ölmüyorum
seni düþünüyorum

Naylonlar içindeyim
bülbül dinleyip mest olmanýn devri geçti
þu kavak kesilecek yarýn
bizim oradaki dereyi çoktan kuruttular
hiç bir anlamý yok artýk baharýn
uranyum elmastan kýymetli
seni düþünüyorum

Bir arkadaþým vardý adý Fahri
ondokuzunda tanýdým
yirmisinde öldü
seni düþünüyorum

Kuþlarý da düþünebilirdim
yahut hiç paramýn olmadýðýný
açlýktan ölenleri yahut
hayatý
intiharý
ama seni düþünmekle hepsini birden düþünüyorum
seni düþünüyorum

     Yaslanmýþým duvara
     aðzýmda bir sigara
     seni düþünüyorum