La mekan olmak hali ruhun hilkatindendir
Devr-i alem için tevdi edilen nefesin sazendesi ve hatta bir mefkurey-i abidesidir
Ömür sanki kumaþ gibidir, hangi mananýn kadrine vakfedersen antikalaþan ibret-i amildir
Nefes niye saðlýk ve afiyet için esenliktir, derde ram olmuþ gönüller nasýl bir aþkýn firkatidir



Nihayetinde buraya gönderilmiþtik
Neyi ne kadar bildik, kalbin sezgisiyle lahzasýnda bekleyen hakikatlere gönül vermiþtik
Hani özümüzle akitleþmiþtik, hilkatimizle bir bütündük, aklý ve vicdaný gözmezden geldik
Ne kadar iradi olarak samimiyette kaldýk, onun azmiyle cehtin didarýnda ki manaya inandýk



Mütemadiyen ruhsatlara mý sarýldýk
Gönlümüzü hangi mihengin terazisinde tarttýk, neden nizama muhtaç nefsi gale almadýk
Kim ne söylerse inandýk, çareler adýna aklýmýza ne gelirse “inþaallah” diye malayana daldýk
Neden gerekçeleri ihmale aldýk, okuduðumuz Kuraný hakkýyla anlamadýk oldukça uzaklaþtýk



Düþündükçe içim titriyor, kalbim inliyor
Neden akýl sýý bu kadar duyarsýzlýða bir deva zerketmiyor, þehrine muhtaçlýðým bilinmiyor
Kanatsýz kuþun, saçsýz kýzýn, dilsiz mahzunun, çulsuz mahkumun hissiyatý gale alýnmýyor
Bin bir entikalar içinde derlenmiþ senaryolar vaktimi ihlal ederek, hakikatten uzaklaþtýrýyor



Dareyn nedir, hangi mefkurenin vecdidir
Ruhlar bu aþkýn lisanýnda her vakit ayaktalar, çürüse bedenler, sesizleþen ibretli mezarlar
Hangi nazarlar hiç ölmez, aþkýn firkatiyle hasreti sinesinde demlemez, ümitleriyle yatarlar
Ne kadar ah etsem, anlaþýlmaya muhtaç kelimeleri heceleyip gönüllere hasretsem ki ne yatar



Mustafa CÝLASUN