Yaþamaktan korktuðu için intihar ettiði düþünülen onca insan var. Peki neden hiç kimse intihar etmenin mantýklý bir þey olabileceðini ya da her þeyden çok cesaret gerektiren bir þey olduðunu düþünmedi? Neden herkes bunu bir kaçýþ olarak gördü? Ya bu dünya da yaþamak ve ölmemek için elimizden geleni yapmak neydi? Ölümden kaçýþ deðil miydi?

‘Bundan çok uzun zaman önce unutuþ þehri diye bir þehir varmýþ. Bu þehir adýný ortasýndan geçen unutuþ nehrinden almýþ. Bu nehre giren insanlar, nehre her giriþlerinde geçmiþte yaþadýðý acýlarý unuturlarmýþ ve yalnýzca güzellikleri hatýrlarmýþ. Nehir bunlarla da kalmazmýþ, insanlarýn istediði kaderi onlara baðýþlarmýþ. Ýnsanlar nehre girecekleri zamaný boðulmaktan korkmadýklarý zaman seçmelilermiþ, böylece en yüce güzellikler ve sonsuz hayat onlara bahþedilirmiþ. Boðulmaktan korkanlar ise insanlýklarýndan olur, sonsuzluðun sahte bir görünüþünü yaþarmýþ. Boðulmaktan korkmayanlar ise gerçek sonsuzluða yol alýrmýþ, gerçek yaþamýn en derinlerine... yani bizim deyimimizle cennete… Bunu çok çeþitli þekillerde yorumlayanlar oluyormuþ, ama genel olarak boðulmaktan korkmayanlarýn boðulmadýðý düþüncesi hakimmiþ… Ýçlerinden yalnýz birkaçý farklý düþünüyormuþ. Bunlar içinde de kendisinden en emin olan bir tanesi varmýþ, Lethe isminde bir genç. Düþüncesini hiç kimseye anlatmamýþ ve bir gün ansýzýn meraklý bakýþlar altýnda nehre girivermiþ. Onu bir daha gören olmamýþ. Þehir halký onun da diðerleri gibi korktuðundan boðulduðunu düþünmüþ… Lethe suya girer girmez sonsuz ýþýk demeti gözlerini kamaþtýrmýþ, suyun içerisinde nefes alabildiðini hissetmiþ… Akýntý onu nehrin en derinlerine çekmiþ ve kendini birden daha önce hiç görmediði bir yerde buluvermiþ. Etrafýna toplananlardan bazýlarýný tanýmýþ, önceden boðulduðu düþünülen kiþilermiþ bunlar…
“ Neden bu kadar geciktin ?” demiþ içlerinden biri.
Lethe þaþýrmýþ ve herhangi bir cevap verememiþ.
Baþka bir kiþi devam etmiþ:
“ Biz gerçekten boðulmaktan korkmayanlarýz, tam anlamýyla nehirde kendini unutmaya hazýr olanlarýz. ”
“Anlýyorum ama neden bu saklanýyor diðerlerinden? “
“ Kimseden bir þey saklandýðý yok, sadece herkes kendisi bulmak zorunda, hepsi bu. Kimseye sahip olmadýðý þey verilemez.”’

Ya þimdi de yaþadýðýmýz dünya bizlerin unutuþ nehri ise? Ya bizden beklenen þey ölümden kaçmamaksa? Gerçekten boðulmamaktan korkmamaksa? Ya yaþadýðýmýz her þey bir aldatmacaysa, kendi kendimizi kandýrmaksa?