Bir an esaret yaþatan herþeyden uzaklaþmak istedim
Sessizliðin rýhtýmýna çekilerek acziyetimi aþikar eyledim, içimin titrediðini hissettim
Yamaçlara çýkmak için meylettim, nefes nefese sanki hesabým için bir koþturma içindeydim
Kimi ne kadar dinledim, neden tercihlerimde infial içindeydim, günbegün niye sendelendim




Kaybolan yýllar içinde, hicran neden bu kalbimde
Suallerim bitmez tükenmezlik derdinde, idrakim ne kadar hakikatin kadrindedir eminlikte
Niye vicdan irademi nizam etmiyor, aklým nekadar tercihlerimde felaha geçit veriyor dinle
Þimdi yine bir keder var sinemde, hüzün salkýmlarý umutlarýma sesleniyordu kendi keyfince




Bir çocuðu düþünüyorum gönül iklimimden
Ýster erkek olsun, ister nisa ne bekliyorlar kalbi olan cehtin ve vecdin yüce hakikatinden
Annesi ne biliyor, babasý çaresiz akýl yürütüyor neden acziyet içindeler nefesin mühletinden
Ne gelirlerse ellerinden, emanet kavlinde bulunan en ülvi payelerinden, lütfederler nasipten




Neden sessizliðin lisanýndan habersiz caným
Ne kadar suskun çýðlýklarý gale alýr ve gönlümü hasrederek ruhun yetisiyle anlamlaþýrým
Maverayý nasýl anlarým, her esintinin maðdurluðunda kalan masum akidemi niçin aklarým
Neyin ne kadar farkýndayým, ihsan ve takva için neden uzaklardan nazar eden bir hicraným




Kalbim sýzlýyor, içim sessizlik içinde titriyor
Sessizliðin þehredilen vicdaný, birgün gözlerin kapanacak diyor, o an aþk acýsý baþlýyor
Neyin hasreti gönlümü burkuyor, aklým anlamak için kifayetsizliðini biliyor, gözler aðlýyor
Sahipsizlik adýna ne varsa, yetim öksüz nefesler ne kadar maðdursa hoyratlýðýmý haykýrýyor




Mustafa CÝLASUN