buðusunda iþvelenen gözlerin,
dans ederken gecenin koynunda,
önümde ay soyunur, pervasýzca...

ve biz,
mermi toplamaya çýkarýz,
kirpiklerimizin kuytusunda.
truva atlarý dikilir kapýmýza
içinde ellerimiz,
tutuklanýrýz çýlgýnca...

ismim,
dokunurken tel tel
gelgitlerinde dudaklarýnýn
okþayamam,
baþýn düþer omuzlarýma
ve sürülürüm
haylaz bakýþlarýnýn
en uzaðýna…

tuz gölü, konuþur mu
ýslaðýna mavi sularýn..?
ve yakýlýr mý
oynak þarkýlarýn eline
kýnasý
ferhat’larýn..?

bas üzerime,
baþýný göðe aðacaðým
ve silkele saçlarýný ki;
kokuna aðlayacaðým...

ah seyduna...
senin içindir fersah fersah
kaçýþlýðým…
ve bir köþede
yanýþlýðým…
ve
çýðlýk çýðlýða susuþluðum...

de ki;
ayna kavuþur,
ardýndaki karaya...
ne mümkün,
lav kavuþur mu suya..?

soður dudaðým
dudaðým soður
yangýnlarýnda…
dokunsam saçýna
nefesin dökülür kucaðýma,
dökülür nefesin kucaðýma…
dokunamam,
karlarým yanar ufkunda.

gündüzü al omuzlarýna
gece benim.
korkma!
ve
de ki;
kavuþur fýrat
nil’in sularýna…

dokunamam
seyduna...

nurcan yalçin