Ýnsan saðlýðý kadar önemli bir þey var mý diye düþünüyorum böyle zamanlarda. Kanuni Sultan Süleyman’ýn:
‘ halk içinde muteber bir nesne yok devlet gibi
olmaya devlet cihanda bir nefes sýhhat gibi.’
beyti geliyor aklýma. Aðzýmýn içinde müthiþ bir aðrý, ne yediðimden bir tat alýyorum, ne içtiðimden. Konuþma güçlüðü çekiyorum. Sözcükler aðzýmýn içinde düðümleniyor, her çýkardýðým ses acýmý daha da fazla artýrýyor.

Sýkýntýnýn kime faydasý olmuþ da bana olacak? 14.01.2011 Cuma günü büyük bir acý yaþadýk. Her zaman olduðu gibi sabah eþim býraktý okula. Okulun önünde büyük bir kalabalýk…Çevre okullardan öðrenciler de gelmiþler. Büyük bir merak ve endiþeyle arabadan indim. Sormaz olsaydým. Öðrencilerim Beden Eðitimi öðretmenimiz Gökay Bey’in vefat ettiðini söylediler. Þoktayým. Böyle bir þeye önce inanmak istemiyor insan. Ötelemek isteseniz de acý gerçek okul bahçesinde toplanan kalabalýkla reddedilemez bir gerçeðe dönüþüyor.

Tüm gün son görevimizi yapmak için koþuþturmakla geçti. Geriye ise boynu bükük bir eþ ve henüz sekiz yaþýnda tatlý mý tatlý bir kýz çocuðu kalmýþtý. ‘Gökse’, elinde babasýnýn kalp çerçeve içinde en yakýþýklý resmi, olayý kavramaya çalýþýyor; konuþulanlarý dinliyordu. Beni yüreðimden vuran bu tabloydu. Sanki Kuran-ý Kerim dinleyen insanlarýn vecd haliyle öne arkaya sallanýyor, nasýl tepki vermesi gerektiðini anlayamaz bir halde, þaþkýn þaþkýn çevresine bakýnýyordu. Elinden tutup avuçlarýmýn içine aldým minicik ellerini. Ýþin en kötü yaný ben de ne yapmam , ne söylemem gerektiðini bilemiyordum. Apartman sakinleri çocuðun içinde bulunduðu durumdan bihaber konusu ölüm olan sohbetlerine devam ediyorlardý. Bazen nutku tutuluyor insanýn. Adýný soruyorum, kaçýncý sýnýfa gittiðini soruyorum. Gülümsemeye çalýþýyorum. Hepsine en nazik haliyle cevap veriyor. Aklýmca konuþmalardan uzaklaþtýrmaya çalýþýyorum onu.

Ne olduysa orada baþlýyor aðzýmýn içindeki acý. Yavaþ yavaþ diþ etlerimin ve damaðýmýn kabarmaya baþladýðýný hissediyorum. Bir çocuða teselli sunamamak kahrediyor beni. Üstelik Gökay Bey’in her konuþmasýndan birinin kýzý üzerine olduðunu bile bile…

Yaþamýn acýmasýzlýðý karþýsýnda bir þekilde vücut tepki veriyor. Zayýf anýnýzý kolluyor ve vuruyor sizi. Kim bilir bu aný yaþayan kaç Gökse var? Kaç Gökse, þu an aðzýmýn içinde veryansýn eden sancýlara sebep olan yürek acýsýna katlanmak zorunda kaldý? Eminim ateþ düþtüðü yeri yaktý. Bize düþense ateþin sýçradýðý yerden bir parça yangýna eþlik etmek...Elbette ‘ Mevla neylerse güzel eyler..’ Ancak beni en çok Gökse yaktý….