Ýnsanlarýn geleceðe dönük en büyük korkulardan biri yaþlanmadýr. Bazý insanlar, yaþlýlýk konusu açýldýðýnda korku ve endiþeye kapýlýrlar, ancak kýsa bir süre sonra hiçbir þey yokmuþ gibi günlük yaþamlarýna devam ederler. Bu kiþilerin yaþlanacaklarýný hatýrlamak istememelerinin en önemli nedeni, yaþlýlýðýn, dünyada sonsuza dek var olamayacaklarýný ve ölümü kendilerine hatýrlatmasýdýr. Bu yüzden geç bile olsa karþýlaþacaklarý bu dönemden pek söz etmez; önlerinde uzun yýllar olduðunu, yaþlýlýðýn ve ölümün çok ileride olacaðýný düþünmeye çalýþýrlar. Kuran’da bu gibi insanlarýn içerisine düþtüðü bu yanýlgý, “Evet, Biz onlarý ve atalarýný yararlandýrdýk; öyle ki ömür onlara (hiç bitmeyecekmiþ gibi) uzun geldi…” (Enbiya Suresi, 44) ayetiyle haber verilir.

Alýnan hiçbir tedbir insan bedenindeki kýrýþýklýklarý, sarkmalarý, saç dökülmesini, beyazlamasýný, görme ve iþitme kusurlarýný, yaþa baðlý olarak yeni hastalýklarýn ortaya çýkmasýný engelleyemez. Yaþlýlýk nedeniyle meydana gelebilecek bu olasýlýklarýn bir tanesi dahi, dinden uzak yaþayan kimselerde ciddi korkulara neden olur. Kiþi iyice yaþlandýðýnda ise, ciddi bir hastalýkta ya da bakýma muhtaç olma durumunda, çocuklarýnýn kendisine bakýp bakmayacaðýnýn endiþesini taþýr. Bu kimseler ayrýca ölümünün þekli ve yeri konusunda da kaygýlanýrlar. Yaþlýlarýn en önemli endiþelerinden biri de eþinin kendisinden önce ölmesi durumunda yalnýz kalma korkusudur.

Ýnsan doðar, geliþerek belli bir yaþa ulaþýr. Gençlik dönemi olan en güçlü çaðýnda tüm bedeninin kendisine ait olduðunu zanneder ve kendisini tüm dünyanýn odak noktasý olarak görür. Ancak belli bir süre sonra gücünün ve güzelliðinin, yaþlanma ile yok olmaya baþladýðýný fark eder ve bu durum karþýsýnda bir þey yapamaz. Çünkü dünya hayatý geçici bir mekandýr ve Allah, insaný, gerçek yurt olan ahiret için hazýrlýk yapmasýný saðlayacak acizliklerle birlikte yaratmýþtýr.

Pek çok insanýn düþtüðü hata ise, ahireti uzak görüp veya hiç inanmayýp, dünyayý ondan üstün tutmalarýdýr. Bu kiþiler sahip olduklarý fiziksel özelliklerin hiç yok olmayacaðýný zannederler. Bu kibirlenmelerinden dolayý da Allah’a ve O’nun vaat ettiklerine yüz çevirme cehaletini gösterirler. Bu kiþilerin karþýlaþacaklarý son bir ayette þöyle bildirilmiþtir:

Bizimle karþýlaþmayý ummayanlar, dünya hayatýna razý olanlar ve bununla tatmin olanlar ve Bizim ayetlerimizden habersiz olanlar; iþte bunlarýn, kazandýklarý dolayýsýyla barýnma yerleri ateþtir. (Yunus Suresi, 7-8)

Allah’a tevekkül etmeyen kiþilerin en çok korktuklarý konularýn baþýnda ölüm gelir. Bu yüzden imaný kalbine yerleþtirememiþ kimseler, dünya hayatýnda çok uzun yýllar hatta sonsuza dek yaþama hýrsý içindedirler.

“Andolsun, onlarý hayata karþý insanlardan ve þirk koþanlardan daha ihtiraslý bulursun. Her biri, bin yýl yaþatýlsýn ister; oysa bunca yaþamasý onu azaptan kurtarmaz. Allah, onlarýn yapmakta olduklarýný görendir. (Bakara Suresi, 96)

Ölüm, her canlýnýn tadacaðý önemli bir gerçektir. Ancak ölüm bir son deðil, yeni ve “bitmeyen zamanlar boyu” sürecek olan sonsuz yaþamýn baþlangýcýdýr. Dünya hayatýnda bedenen bir son olsa da ölümün ardýndan ahiretteki sonsuz hayat baþlayacaðý için yaþam devam edecektir.

Ýnsan asla yok olmaz. Baþlangýcý vardýr insanýn ancak sonu yoktur. Kaderimizde belirlenen süre dolduðunda, herhangi bir sebeple yaþamýmýz sona erer. Ölümün sebebi ne kaza, ne de hastalýktýr; bütün sebepleri yaratan Yüce Allah’týr. Ve insan, ne yaparsa yapsýn, kendisi için belirlenmiþ olan ölüm anýndan bir saniye fazla yaþayamaz. Daha insan doðmadan, Allah sonsuz öncede onun yaþamýný dakikasý dakikasýna planlamýþtýr. Ve o plan aynen uygulanýr. Ölüm anýný geri ya da ileri almaya kimse güç yetiremez.

Allah’ýn izni olmaksýzýn hiçbir nefis için ölmek yoktur. O, süresi belirtilmiþ bir yazýdýr... (Al-i Ýmran Suresi, 145)

Ýnsanýn ahiretteki sonsuz yaþamýnýn azapla mý, yoksa güzellikler içinde mi geçeceði ise, dünya hayatýnda Allah’ýn sýnýrlarýný korumasýna ve O’nun hoþnutluðunu gözetmesine baðlýdýr.

Ýnsanýn korkarak, düþünmeyerek ölümden kaçamayacaðý çok açýktýr. Bu nedenle yapýlmasý gereken ölümden korkmak yerine, Allah’ýn kaderde tespit ettiði süreyi, O’na gereði gibi kulluk ederek geçirmeye çaba göstermektir.