Ne kadar derin çizdin...
Bilmek için geri dönüp bakman gerekirdi...

Kimsin sen?
Ölümün ne demek olduðunu bilmediðim zamanlarda ölen çocukluk arkadaþým mý?
Ayrýlýðýn ne demek olduðunu bilmediðimde tayinle uzaklaþtýrýldýðým þehir mi?
Giderken çok üzüldüðüm ama þimdi görsem tanýmayacaðým dost mu?
Karatahtaya adýmý yazan ve içime ilk suçluluk duygusunu kazýyan sýnýf baþkaný mý?
Ýçimdeki anlaþýlmaz heyecaný körükleyen -ve zannediyorum insanoðlunda sadece bende olan- hormon mu?
Bilmiyorum...
Ama her neysen hayatýmý yönetiyorsun...

Mutlu olduðum zamanlarda içimdeki tedirginlik, mutsuzluðumdaysa hakettiðimi düþündüren.
Nedir rolün, beni böyle yapmaktaki doyumun?..
Ama derin çizgimsin ya iþte hep beni bozan, yalnýzlýðýmý yapýþtýrýyorsun sonunda alnýma oooh ohhh, 60 70 80 90 yüüüüüz diyerek...

Bilirim hayatta her þey yer deðiþtirir, bakýþlar, zevkler, beðeniler, duygular... Esnekliði marifet saydým bu yüzden, ama sabahlarý uyandýðýnda bile esneyemeyen çok insan gördüm. Bu beni kararsýz tanýttý.

Her zaman elimdekini gönlümce vermek istedim hesapsýz, ki yaptým da. Bu beni bazen enayi, bazen iyi, bazen gizli, bazen kolay yaptý...

Açtýðýn çizgiden yer yaptý diðerleri gittikçe derinleþiyor, sürekli kaþýnýyor. Çok kötüsün çünkü kendime olan güvenimi almýþsýn benden. Nasýl olabilir yaþadýðým bir þeyi güzele çevirmek kendime güvenim olmadan? Oldu ki döndü güzele nasýl berbat etmeden devam edebilirim?

Bir hayatým var ve sen yönetiyorsun. Çok adisin! Kimseye açýklanamayacak kadar karmaþýklaþtý herþey sayende...
Tek aklýma gelen çözüm baþtan baþlamak ama biliyorum ki o da yalan çünkü iki elin yakamda.

Ve bu gece bu anlamsýz þehirde sen benim bilinmeyenim, sol kulaðýmdaki aðrýyý tetikliyorsun. Ýçtiðim þarap yetmiyor. Hayatýmý bir dönüm noktasýna getirdin ve kollarýný göðsüne baðlayýp Nuri Alço kahkahalarý atarak seyrediyorsun eserini. Biliyorsun çünkü her þeyin tekerrür edeceðini...