YILDIZCI KARINCA ÝLE YEÞÝL KERTENKELE


      Bir zamanlar bir Yýldýzcý Karýnca varmýþ. O denli çalýþkan bir karýncaymýþ ki, kýþ gelmeden bütün yiyeceðini toplar, odun deposunu da aðzýna kadar doldururmuþ.
      Yýldýzcý karýnca gökyüzünü, yýldýzlarý seyretmeyi çok severmiþ. Akþam yorgun argýn iþten geldiðinde yemeðini yer, bahçedeki þezlonguna kurulur yýdýzlarý seyredermiþ. Hangi yýldýzýn nerede olduðunu da bir çoðunun adýný da bilirmiþ. Zaten bundan ötürü Yýldýzcý Karýnca derlermiþ ona.
     Bir gün evinin yakýnýnda bir yere Yeþil bir kertenkele taþýnmýþ. Yeþil Kertenkele iri mi iriymiþ. Kocaman aðzý, çok daha kocaman da karný varmýþ. Çok kibar biri olan Yýldýzcý Karýnca yeni komþusunu ziyaret etmiþ, onu da evine davet etmiþ. Ne var ki bu ziyaretten sonra baþýna gelmedik kalmamýþ. Yýldýzcý karýncanýn kilerinin, odun deposunun týkabasa dolu olduðunu gören Yeþil Kertenkele her gün gelmeye baþlamýþ.
     Yeþil Kertenkelenin ne karný doymak biliyormuþ ne de azbuz odunla ýsýtýlmasý mümkünmüþ. Yýldýzcý Karýnca birgün kilere, odunluða bakmýþ, daha kýþýn en soðuk günleri gelmeden yiyecekler yarýya, odunlarýn ondan da aþaðýya düþtüðünü görmüþ.
     “Bu gidiþle çoluk çocuk kýþ kýyamette aç kalýrýz, soðuktan da donarýz. Karda kýþta nereden yiyecek bulur yeriz, odun bulur ýsýnýrýz?” diye kara kara düþünmeye baþlamýþ.
      Ama Yeþil Kertenkele’nin hiç bir þey umrunda deðilmiþ. O her gün gelmeye, piþkin piþkin de “Be Yýldýzcý, sen konuklarýna böyle mi davranýrsýn. Yiyecek bir þey yok mu bu evde? Hem odun at bakayým þu þömineye” diye diye isteklerini sürdürüyormuþ.
     Yýldýzcý rahatsýz olmasýna rahatsýzmýþ ama, korkuyormuþ da. Haydi her þeyi yedi bitirdi, odunlarý yaktý ýsýndý. Her þey bitince “Sýrayla sizi de yiyeceðim. Eþyalarýnýzý da yakýp ýsýnacaðým” bile dermiþ bunun böylesi.
     Bir gün sabrý iyice taþmýþ, kardeþlerine bir haber uçurmuþ. “Aðabeylerim, kardeþlerim” demiþ “Baþýmýz belada. Durum böyleyken böyle !” Þaþkýnlýk içinde kalan kardeþler, hemen bir çare düþünmüþler. Yüzlercesi binlercesi bir araya gelip Yýldýzcý’yý ve ailesini Yeþil Kertenkele’den kurtarmaya karar vermiþler. Karýncalar o akþam topluca pusuya yatmýþlar. Bakmýþlar ki, Yeþil Kertenkele, þarkýlar söyleye söyleye, dans ede ede kapýya dayanmýþ:
“Be Yýldýzcý, sen ne biçim ev sahibisin, kapýný konuklara kapalý mý tutarsýn?” diye baðýrmaya baþlamýþ ki, yüzlerce binlerce karýnca saldýrýp, her biri bir yerinden ýsýrmaya baþlamýþ. Sonra bir de bakmýþ ki, Yeþil Kertenkele’nin ýsýrýlacak yeri bile kalmamýþ. Karýnlarý da týka basa doyan karýncalar, topluca yýldýzlarý seyretmiþler.