Ne zaman sessizlik pervazlarýnda asýlý kalsam
Ruhumun nidasýný kalbimin sayfalarýndan okusam, hüzün ve sen çýkarsýn karþýma
Bazen sorarým hoyrat bir nazarýn figanýyla, ne vakit umutlar þakýyacak mahzun bahtýma
Dayanamam, gözyaþlarýmý tutamam, hicran yakarýþlarým baþlýyor hýçkýrýklar her yanýmda



Neden susarsýn, umudun þafaðýnda ayaktasýn
Gözyaþlarýn neler anlatýyor, hazanýn en masum çehresinden muþtular için mi yastasýn
Hangi niyazýn farkýyla kalbi inþirah için gayretinle varsýn, neden hicran içinde sabahlarsýn
Gönül þirazeni, vicdan payeni, izan gerekçeni, hasret firkatini, yýllardýr uhteleri uyutursun



Yazdýðýn her namade bir dram var ey suskun yar
Nefesin zerresinden hasýl olan umutlar, sabýrla derlenen bahtýn intizarýmýdýr ey yaðan kar
Neden virane halime gülüp geçerler, sakladýðým heveslerle alay ederler söyle hadi, ey nazar
Hakikat ne vakit kalbimdeki nihalleri kurutmadan günyüzüne sürurla çýkartýr ey nazlý hilal



Ezanlar okunuyor, niçin içim acýyor bu vakitte
Bir sesssizliðin ahengi var sangi gönlümün ta derinliðinde, vaktini bekliyor aþk-ý hakikatte
Neden hüzün yüreðimi burkuyor, yerde sürünen yapraklar ne söylüyor dinle onu hikmette
Seni anlamak, gözyaþlarýnla umuda sarýlmak, farký fark ettiren ihsaný o an koklamak nasipte



Sanki kollarým kýrýk, aklým ne tuhaftýr ki bu an alýk
Hüzün her yanýmý kuþatan bir refakatçi misali sinemde ikamet ediyor yine ne kadar sadýk
Neden bizarým açýk denizlerin efkarýyla abadým niye kayýp yýllarý idrakin mecrasýnda ararým
Hangi nefesin irfanýyla ayakta kalaným, dinmiyor figaným, mecnunu andýkça sessiz aðlarým




Mustafa CÝLASUN