“Cehennemde Bize Yer Kalmaz”

Cahiliye insanlarýnýn bir baþka ilkel mantýðý da daha vardýr. Onlara göre, cehennem dar ve kýsýtlý bir mekandýr, ancak az sayýda insan oraya sýðabilir. Þimdiye kadar yaþamýþ ve yaþayacak insanlarýn sayýsýnýn cehennem için çok fazla olduðunu ve kendilerinden önce daha azgýn ve günahkâr kiþilerin cehenneme gireceklerini zannederler. Kendilerinin ise cennete gireceklerini düþünürler.

Oysa Yüce Allah sonsuz güç sahibidir ve dilediði geniþlikte bir mekan yaratabilir. Bu nedenle cehennemin dolmasý ve sýðmayan insanlarýn cennete konulmasý gibi bir durum olamaz. Ayrýca Kuran’da cehennemin, inkarcýlarýn sayýsý ne kadar çok olursa olsun, hepsini alacak kadar geniþ bir mekan olduðu, “O gün cehenneme diyeceðiz: “Doldun mu?” O da: “Daha fazlasý var mý?” diyecek.” (Kaf Suresi, 30) ayetiyle bildirilmektedir.

Cehennem, aynen cennet gibi Allah’ýn sonsuz adaleti gereði vardýr. Her insan, dünyadaki tavýrlarýnýn karþýlýðýný ahirette “...Onlar, ‘bir hurma çekirdeðindeki iplikçik kadar’ bile haksýzlýða uðratýlmazlar.” (Nisa Suresi, 49) hükmü gereðince eksiksiz olarak alacaktýr. Dünyada Allah’a kulluk etmekten kaçýnan kiþilerin, -Allah’ýn dilemesi dýþýnda- ahirette cehennem azabýndan kurtulmalarý mümkün olmayacaktýr.

“Hayatýn Gerçekleri Vardýr”

Cahiliye toplumlarýnda ‘hayatýn bazý kesin gerçekleri’ olduðuna inanýlýr. Onlara göre ‘büyük balýk küçük balýðý yutar’, ‘iyilik yapmak saflýktýr’, ‘doðru söyleyen kaybeder’, ‘para her kapýyý açar’…Ýþte bunlar ‘hayatýn gerçekleridir’. Bu çarpýk prensipler cahiliye insanlarýnýn yaþamlarýna yön verir.

Çok açýktýr ki asýl gerçekler imanýn gerçekleridir ve bu tanýmlanan hayat gerçekleriyle uzak ya da yakýn benzerliði yoktur. Kur’an’a tamamen aykýrý olan bu yaþam, Rabb’imizin inkar edenlere ahirette vaadettiði azap dolu yaþamýn baþlangýcýdýr. Kýsýtlanmamak, özgür olmak adýna imaný yaþamaktan kaçýnan kiþiler, ahirette zincirlere vurulacak ve üzerlerine kilitlenmiþ daracýk mekanlarda hapis hayatý yaþayacaklardýr:

Boyunlarýnda demir-halkalar ve (ayaklarýnda) zincirler olduðu halde sürüklenecekler; (Mü’min Suresi, 71)

Elleri boyunlarýna baðlý olarak, sýkýþýk bir yerine atýldýklarý zaman, orada yok oluþu isteyip-çaðýrýrlar. (Furkan Suresi,13)

Oysa Yüce Rabbimiz, insanlarý onlarca farklý ilaha kulluk etmekten kurtararak, yüklerini ve üzerlerindeki zincirleri indirmek için elçilerini göndermiþ ve onlarý hayat verecek kurtuluþ yoluna davet etmiþtir. Bir Kur’an ayetinde Peygamberimiz (sav) hakkýnda þöyle buyrulmaktadýr:

“Onlar ki yanlarýndaki Tevrat’ta ve Ýncil’de yazýlý bulacaklarý ümmi haber getirici (Nebi) olan elçiye uyarlar; o onlara marufu emrediyor, münkeri yasaklýyor, temiz þeyleri helal murdar þeyleri haram kýlýyor ve onlarýn aðýr yüklerini, üzerlerindeki zincirleri indiriyor. Ona inananlar, destek olup savunanlar, yardým edenler ve onunla birlikte indirilen nuru izleyenler; iþte kurtuluþa erenler bunlardýr.” (Araf Suresi, 157)

Rabbimiz insana dünyada ve ahirette nimetler içerisinde mutlu ve huzurlu yaþamasý için, kolay, güzel ve doðru olaný göstermiþtir. Ýçinde yaþadýðý cahiliye toplumunu terk eden, Allah’a derin bir saygý, korku ve sevgi duyan ve O’nun sýnýrlarý içinde yaþamayý seçen samimi insanlar için her zaman kurtuluþ yolu vardýr.