elbette..
hatýralar biriktiren nadide müze kalbim
ne heyecan okyanuslarýný atlayarak
;koþa geldim hayatýn ortasýna.

Hiçbir düþümü kýrýlsýn diye doðurmadým
Avuçlarýmda sakladým
Kalbimden düþen þefkat yapraklarýyla
Gecelerce sevgili’nin
Kapýsýnda sabahladým.

Seher” benim için
Namütenahi bir þefkat tüneli
Cesaretimin elleri boþ kalmasýn diye
Kirpiklerimi hasret býraktým gözlerime.

Bitmeyen günlerin ardýnda
Ben bazan serçe..
bazen bir ishak kuþu…
Niyesine takýlma iþte !
Çoðukez “güvercin” ce uçmaya
Meyilliyim.


Bir muhafazasý var”
Uçuþumun.
Sebepsiz hiçbir sebep olmadýðýný bildiðimden
Sebebine sýðýndým
;sebebi yaradanýn.

Gün geldi.
Düþlerim düþ’tü. Yere
Eðildim .toprak okþadý alnýmý.
Alným düþtü sanrýsýna takýlsýn
Olduðu mevkiydi””secde…

Durdum:kýyam’dý yolum !

Öylesine meçhul duruþlar çizdim ki;
Hayatýn ortasýnda
Ne Abidin ,ne Leonardo
Ne de bir heykeltýraþ (yontamazdý)
Resmedemezdi …resmetmedide.
Ýnsanlýðýn eþsiz duruþu(nu)mu
Sözlerle çizdiklerim de
Eksikdi.mutlak surette.
Rüyada bir hakikat ne kadar resimlenirse ..

Döndüðümde kalbime:
Kalbimi hiçbir zaman satmadým.
Birçift alkýþ zevkine.
…vermedim.vermem de…
yaradýlýþýmdan taviz
baþkalarýnýn beðenisiymiþ.
Hak k beðensin.:Halka beðendirir elbette.

Atmadým kalbimden.
(büyümeyi unutan düþleri;kalbimi inciten gülüþleri.)
kalbimi yokluktan beleyen
Kalbimden söküp atmadýkça.

Bir duruþum var bu
Uzun çizginin ve zik zakýn arasýnda.

Adýna hayat mý desem.?
Gözleri yaþlý sevda mý bilmem.!

Bakýþýmýza göre bakýþ veren
“bir dünya iþte.

Belkide büyütmeye; büyüme namzet
Ýki kardeþcesine.

Bazen öne geçen
Bazen düþüþ mevsiminin seçkinlerinden.

Dalýndan kopan bir kuru yaprak olmalý adým.
Adýmlarýmý O’nun söylediðinden öteye taþý®rmadým.

Düþtüðüm yerde yeniden var olmaz mýyým.!?
Beni kucaklayan toprak.

Toprak :Benim asýl vataným….