Sobanýn üzerinde demlenen çayýndan bir fincan doldurup bir sigara yaktý. Yavaþ adýmlarla pencerenin önüne yürüdü. Beynindeki yorgunluk gözlerinden okunuyordu ve o yorgun gözlerde dýþarýda akan hayata baktý öylece. Dýþarýda yaðan kar kenti beyaz bir örtüyle öterken o üzerindeki karanlýktan kurtulmanýn derdindeydi. Uzaklaþmýþtý dýþarýda akan hayattan, kapalý bir kutu içine kilitlemiþti tüm duygularýný, öfkesini, umutlarýný ve yaþamýný. Öylece sessizce çekilmiþti. Kimse yokluðunu fark etmemiþti, öylece býraktýðý gibi kalmýþtý bir baþýna. Ne kapýsý çalýnmýþtý bir dost tarafýndan nede bir çay demlenmiþti dost muhabbetlerin sýcaklýðýnda. Ne bir sofra kurulmuþtu dostlara nede dem çekilmiþti tirek ve yorgun seslerin yürekte býraktýðý sýzýlarýn eþliðinde. Öylece yapayalnýz yaþýyordu hayatý. Bir baþýna…

Geçmiþi de yalnýzlýklarla doluydu aslýnda. Dört duvar arasýnda dosta hasret bir yýl boyunca kendini sürgün ettiði o yedi tepeli þehri düþünüyordu. Kimsenin kapýsýný çalmadýðý ve kimseyle dert ortaðý olmadýðý o yalnýzlýðýný düþlüyordu. Sürgünde yalnýzlýðý yaþamak ve dostlarýn bir yerlerde var olduðuyla avutmuþtu belki kendini ama arkadaþ dediklerinin içinde yalnýzlýðý yaþamak beklide burkmuþtu yüreðini. Çayýn, sigaranýn ve hatta tanrý'nýn yasaklý þerbetinin bile tadý yoktu. Her þey bir yana yaþamýn tadýný bile alamýyordu. Öylece bakýþlarýnda ki gibi bom boþ yaþýyordu hayatý. Yüreðindeki kýrgýnlýklar, beynindeki sorular ve tuzsuz bir yemeði andýran yaþantýsýyla baþ baþaydý. Yorulmuþtu, ve nefes alamýyordu artýk yaþadýklarýnýn yüreðinde býraktýðý izlerden. O hayata salladýðý uçsuz bucaksýz küfürlerin ve sistemin çarkýna çomak soktuðu dizelerin yerini karmaþa dolu kelime öbekleri almýþtý. Monotonlaþan bir hayatýn tam ortasýnda kalakalmýþtý. Kendiyle olan tüm çeliþkileri gün yüzüne çýkmýþ kendi benliðiyle amansýz bir savaþ veriyordu. Bir hayalet olarak demir attýðý bir limandan þimdi demir alma vaktiydi. Verilen sözlerin üzerine kurulan hayaller hayalden öteye gitmemiþti ve yaþanýlasý günler elle tutulmadan sýska bir alevle küle dönmüþtü. Canýný acýtan ne demir almasýydý o limandan yada hayallerinin yanmasý sadece o verilen sözlerin güzelliðinde kandýrýlmýþtý. Farkýnda bile olmadan mutluluk aþýsý yerine damarlarýna zehir enjekte edilmiþ ve bu zehir onu günden güne farklý bir yaþamýn gölgesine itmiþti. Önce yüreðine, sonra damarlarýna ve en son olarak ta beynine iþlemiþti. Görememiþti gerçekleri, bulduðu masum bahanelerin ardýna sýðýnarak geçiþtirmiþti sorunlarý inanmýþtý, güvenmiþti çünkü. Ve þimdi ona kalan yýkýntýlarýn arasýndan onurunu çýkararak o limandan mutluluða yelken açýyordu. Tüm yýkýlan umutlarýna ve inançlarýna raðmen. Direnmiþti gitmemek için mücadele vermiþti. Anlatmaya, anlamaya çalýþmýþtý ama cevap alamamýþtý bir türlü sorularýna. Ve inadýna sevdiði gibi bembeyaz býrakýp gidiyordu iþte. Öylece saf, öylece temiz öylece masum bakarak o limana.

Bir fincan daha çay almak için sobaya yöneldi. Çayýn o sýcak ve dayanýlmaz kokusunu ciðerlerini çekerek yaþadýðýndan derin bir haz alarak bir sigara daha yaktý. Derin derin çekti sigarasýný ciðerlerine ve yöneldi yine pencerenin kenarýna. Dýþarýda yaðan kar þiddetini iyice arttýrmýþ her yer bembeyaz olmuþtu. Kar altýnda oynayan çocuklara takýldý gözü ve yüzünde güzel bir tebessüm belirdi. Öylece kala kaldý yine kurduðu hayaller o karýn altýna gömülürken. Ve Can Baba geldi aklýna mýsralarýyla… derin bir nefes çekerek mýrýldandý..


"Olsun istersin…..
Hatta olsun diye yapýlmasý gerekenden daha fazla üstelersin.
Aþktýr, deðer verirsin, ödün verirsin, sevgiden de öte saygý gösterirsin
Olmayacak kaç þey varsa bir araya bile getirirsin.
Bakarsýn ne anlattýðýný anlayabilmiþ nede çözüm için bir þeyler yapma gayretinde,
Ýþitir, sabahlarsýn "olsun"diye ailenden çaldýðýn zamaný ona verirsin..
Dosttur, hayatta kimseyi dinlemediðin kadar dinler, kendine ayýrmadýðýn onca þeyi ona ayýrmaya çalýþýrsýn……
Sonra olayýn içinden kendini çýkartýr þöyle karþýdan yaptýklarýna bakarsýn…
Bakarsýn ki her þey baþladýðýn gibi olmuyorsa olmuyordur!...
Gönlün rahat mý?
Elinden geleni yaptýn mý?
Cidden olmuyorsa zorlamayacaksýn…."


Evet zorlamayacaksýn dedi. Can baba'ya sonuna kadar katýlarak. Þöyle bir baktý dýþarýdaki saf rengi bir gram bile kirletmeden. Ve düþündü masumca, olabildiðince saf ve olabildiðince temiz. Hep temiz kalmýþtý onda geride kalan, hiç kirletmemiþti kendi yüreðinde. Olsun istemiþti, hem de o denli istemiþti ki ve o denli çok seviyordu ki söküp atamýyordu yüreðinden. Ve elinden geleni yapmýþtý olsun diye. Ama olmamýþtý iþte, olmadý neden sorusuna bir tek cevap bile vermeden öylece arkasýna bakmadan ve yarýnlarda yaþanacak mutluluðu öylece bir tekme atarak gitmiþti giden. "Ve anlamý da yoktu artýk konuþmanýn" dedi. Sýcak çayýndan bir yudum daha alarak. Artýk susmanýn yürekte derin bir çukur kazýp bu çukura da bu sevdayý gömme vakti gelmiþti. Evet acýyacaktý yüreði, geceleri öylece hýçkýrýklara boðularak göz yaþlarý yastýðýyla buluþacaktý. Nefes alamayacaktý kimi zaman, öylesine bom boþ bakacaktý insanlarýn yüzüne. Kendini derin bir yalnýzlýk girdabýna teslim edecekti. Sevdalar, umutlar, inançlar ve daha nice onu hayatla baðlayan kavramlara sýrtýný dönecekti bir defa daha. "bitti" dedi yüreðindeki acýya aldýrmadan ve beynindeki sorularýn cevaplarýný alamadan. "Bitti lanet olsun ki bitti."

Hayatý boyunca yapmacýk olamamýþtý. Yüreðinin yansýmasýydý yüzü, acýlarýn içindeyken gülemez, gülerken öylece katýla katýla aðlayamazdý. Neyse oydu iþte, ne yaþýyorsa hiç tereddüt etmeden söyler, söylediklerinin sonuna kadar arkasýnda dururdu. Ödeyeceði bedellere göðüs gererdi yüreklice ve belki bir bedel daha ödüyordu þimdi farkýnda olmadan. Düþen kar tanelerine bakýyordu öylece yanaklarýný adýmlayan gözyaþlarýnýn masumluðunda. Nefesi kesiliyordu. Tekrar yöneldi o yüreðindeki sýcaklýðý çalmýþ sobaya ve üzerinde duran çaydanlýða uzandý bir defa daha. Bir sigara daha yaktý baþýný sallayarak. Cevabýný alamadýðý sorular beynini kurcalýyordu. Ama artýk ne cevap alabilecekti nede deðiþtirebilecekti. Bir yudum çay buluþtu dudaklarýyla ve bir nefes sigara dumanýyla doldu ciðerleri. Tekrar yöneldi buðulanmýþ pencerenin önüne öylece sessizce. Ve düþen her bir kar tanesine sormaya baþladý usulca incitmeden. Madem madem bu denli basit bu sevda dedikleri yürek yakan duygu o zaman bende basit mi yaþamalýyým bu duyguyu? dedi. Kar taneleri yere düþemedi bu soruyla esen bir rüzgarla savruldular. Ve iþte o anda anladý yaþadýðý sevdanýn büyüklüðü. Elbet bir gün kapý çalýnacak ve bir çift göz ellerini tutarak seslenecekti ona "ne kadar lanet, ne kadar mendabur, ne kadar düz mantýk biri olsan da, bir çul çadýrda bir çulun üstünde bir döþekte bir somun ekmekle hayatý seninle paylaþmaya varým" diyecek bir yürek. Onu öylesine sevecek ama sevecek. Hatalarý, öfkesi, hýncý, kokularý ve kimi zaman sessizliðiyle sevecek. Tatlý bir gülümseme savurdu karlarýn üzerine ve "umarým bu sefer oynamazlar bu saf sevdamla dedi. Umarým bu kez yapamayacaklarý sözlerle girmezler dünyama ve o yapamayacaklarý sözlerle dokunmazlar yüreðime" dedi derin bir soluk alarak.

Umutsuzluklar içine umutlarý yaþar olmuþtu. Þöyle son bir defa baktý arkasýna, insanlar ona mendabur, lanet, þerefsiz, adi, pezevenk, puþt, hayvan ve daha sayýlabilecek ne kadar söz varsa yüklemiþlerdi. Hiç alýnmamýþtý hepsine gülü geçmiþti onlarýn küçük beyinlerine aldýrmadan. Ama kimse korkmamýþtý ondan, kimse korkmamýþtý. Çünkü ne olursa olsun ne kadar kýzarsa kýzsýn ve ne kadar öfkelenirse öfkelensin kimsenin canýný yakmamýþ, kimseye zarar vermemiþti. Aman diyen en kötü düþmaný da olsa koþup ona omuz vermiþti. Ýþte bunu bile bile Ondan korkmalarý ona senden korkuyorum demesi bir insanýn gerçekten onun yüreðinde derin bir iz býrakmýþtý. Korkuyordu ömründe ilk defa biri ondan. Bir insan ondan korkacaksa neden yaþýyordu ki? Ve neden bir baþkasýyla karýþtýrýp aþaðýlýyorlardý ki? Acý bir gülümseme belirdi yüzünde, yüreðindeki derin yaranýn acýsý belirdi yüzünde. Her þeyi unuturdu, her þey çýkardý benliðinden ama bu çýkmazdý iþte. Ýnsan insandan korkar mýydý? Ýnsan diyordu karþýsýndakine ve öyle deðer veriyordu. Ýnsan, iyisiyle kötüsüyle güzeli ve çirkiniyle Yaradanýn nefsini barýndýran insan. Enel-hak diyordu, insan hakta hak insan da diyordu ve kayýtsýz þartsýz insana güvenip insaný seviyordu. Ne kadýn vardý beyninde ne erkek insandý onun için karþýsýndaki varlýk. Nasýl bir insana zarar vermeyi düþünebilirdi? Pamuk tarlasýnda gelinlik bir kýzýn kanayan parmaklarýnýn acýsýný, kömür madeninde göçük altýnda kalan iþçinin nefessiz kalýþýný, kýþýn soðuðunda betonda yatan bir evsizin yalnýzlýðýný ve yarýnlarýn bekçisi çocuklarýn geleceklerinin karanlýðýný nasýl aydýnlatacaðýný düþünürken ve yaþarken yüreðinde korkuyorlardý ondan. Teninin sýcaklýðýný sevdiðine saklarken, düzenin onca nimetini elinin tersiyle itip sadece sevdiðini kendini adamýþken ve satýlmýþlýklar kirli çýkarlar, gecelik iliþkilerden bu denli uzakken korkuyorlardý ondan. Evet bu dünyaya ait deðildi ondan korkuyorlardý beklide. O bildikleri o gördüklerini yaþamadýðý için korkuyorlardý. Aldatmadýðý için, yalan dünyasýnda olmadýðý için, ruhunda çýplaklýk olmadýðý için korkuyorlardý. Sevdiði zaman kayýtsýz þartsýz sevdiði için, sevdiðini dünyasýna öylece çýkarsýz kattýðý için, sevdasýný her adýmda dürüstçe yaþadýðý için korkuyorlardý. Kadýna cinsel meta olarak görmediði için, kadýna saygý duyduðu için, kadýnýn gücüne ve kudretine inandýðý ve kadýný yücelttiði için korkuyorlardý beklide. Korkuyorlardý iþte. Çünkü zihinlerindeki iðrençliðe bulaþmadýðý için ve iðrençlikle yaþamadýðý için korkuyorlardý ondan. Çamur atacak bir yanýnýn olmayýþý korkutuyordu belki, beklide kendi günahlarýnýn karþýsýnda günah olmadýðý için korkutuyordu onlarý. Korkmak, her þey bir yana korkuyorlardý iþte.

Bir sigara daha yaktý, derin bir nefes daha çekti ciðerlerine. Ve o sigara dumanýyla öldürdü yüreðindeki sevdayý, sevda korkularla yaþanmazdý çünkü. Korkunun olduðu yerde sevda olmazdý. Korkmamýþtý Yaradandan ve Yaradaný sevmiþti korkulardan uzak ve insaný sevmiþti korkusuzca ve yüreðine sevda düþünce o güzelden korkmak yerine o yari öylece çýkarsýz katýksýz korkusuzca sevmiþti. Sevda korkudan uzak yaþanýrdý. Korku sevdanýn gölgesinde hayata bakmaya baþlarsa o sevda yaþanmazdý ve yaþanmayacaktý. Gözlerinden yanaklarýna dökülen yaþlar artýk yürekte kalan son kalýntýlarý temizliyordu. Sigarasýndan son bir nefes çekerek sigarasýný hýnçla söndürdü ve dumanýný savururken odaya diþlerini sýkarak gözleri uzaklarda "evet korkma artýk benden, o nedensiz beynine yapýþmýþ iðrenç düþüncelerin kirliliðinde yaþama bu hayatý, korkma artýk benden ben ne o kadar iðrenç nede o denli korkulacak biriyim þayet tanýmýþ olsaydýn zaten bu türlü bahanelerle karþýma çýkýp arkana bakmadan gitmezdin zaten benden ne sen beni tanýmýþsýn yaþadýðýmýz sürece nede beni anlamýþsýn her nefeste. Bir çocuk kadar masum bir hayat yaþayan bu bedenden de korkacaksa bir yürek iþte o yürek korkacak bir sevdanýn karanlýðýnda yaþamak istiyor demektir. Oysa ben karanlýklarda deðil nemrutum zirvesinde güneþ geceyi aydýnlatýrken o güneþin aydýnlýðýnda sevdamý yaþamak isterim tanrýlarýn þahitliðinde güneþin doðuþunu izleyerek"

Derin bir nefes aldý. Öylece sessiz ve umarsýzca yavaþ yavaþ giyindi. Ve o umutlarla dolu evin inançlarýný peþine takarak o bembeyaz masumlukta yürümeye baþladý. Ve sevdasýna dair tüm inançlarý savurdu o kirlenmemiþ tazeliðin üzerine umutlarýyla birlikte. Beyaz sokaklarda aramaya baþladý kirlenmemiþliði. Ve gökten düþen her kar tanesi korkmadý o bedende sevdayý fýsýldayan yürekten. Bir kez daha dost oldu beyazýn saflýðýyla sevda dolu yürek ve bir kez daha korkular hükmünü yitirdi ve sevda umuda gebe umut inanca ve inançta aydýnlýk yarýnlara gebe kaldý o temizliðin dirilinde.


www.hamzaekiz.com