Avukatlar da bir zamanlar çocuktular herhalde. -Charles Lamb
 |
|
 |
|
|
||||||||||
|
ve dünya malýna tamah gardaþý gardaþa düþman eder gülüm oysa ne toprak vergi ister ne zaman sorgu ister susar su bile birgün mecnun leylaya varamamýþtýr iþte buda baþka sürgün gülüm susuz çölün bir vaha gözyaþý vardý demek ki oda kurumuþ adý ayrýlýk ölüm ile eþ... küfrettiðimiz kendimiziz küfürü ki icat eden de kendimiz isek kitabý mukaddesi küfürden uzak okursak niye canýna okuruz gülüm ayrýlýðýn hemde arkasýndan ver yansýn ana avrat hem küfür yaratmadý ki zalim ayrýlýðý bak yine yanlýþ söyledin iþte hem kim dedi ki sana ayrýlýk zalim oy gülüm ayrýlýðýn icadý insanýn özü anlamamak yatar düþüncesinde anlamamanýn içinde gülüm anlamayý anlatmak var anlamak var ayrýlýðýn bir yolcu olduðuna inanmak var gülüm küfür ile deðil elini býrakmamak var asýl ayrýldýðýn kendinde eksilen parçandýr bir yanýn sýzýlar zaten feleðe ne desen felek hangi bir iþe yetiþsin felek bir tek ama bir dünya dolusu suçlu göreni var... hangi çaðdý acaba insan ilk aþka düþtüðünde diþinin diþi kesti erkeðin güçlü erkekliðine güvenip atýlgan yüreðinin deliþmenliðini yelesiz ve kuyruksuz bir aslandan geriye bir gönül ocakbaþýnýn köþesine hangi diþi hangi zaman oturttu uslu bir çocuk gibi ninni bekler gibi dört gözle uyku bekler gibi süzülgen gönül gözlü ama ölümü bile unutmuþ çarpan yürekle adam adam olalý aþk boyundan uzun oldu ne dersin gülüm kim bile bilir ademden önce aþk hangi batýndan doðmuþtur ki kadýn bunca gücü alt etmiþtir bir ok kirpikle ve esir etmiþtir kahramanýn kanýna kadar bir ahu bakýþla havva anamýz adem babamýz ile demek bundandýr þimdilerde dünyaya sýðmaz büyüklüktedir... Fýrat asidir hep hele ki kýþ biterken daðlarýn eteklerini yeþil nebat halýsý örterken zemheriyi göçe zorlarken cemre güneþ ateþli suyla yýkanýp tepesine çökerken en yüce dað þapka çýkarýr önünde mantosunu soyar ovaya akýtýr gönül suyunu aðaçlar giyinir yaprak yaprak bir mevsim güller bir kýzýn dudaklarýdýr öpülmüþ ki kýzýl utanmýþ ki pembe yari görmüþtür ki apansýz sapsarý iþte öyle gülüm aþk topraða düþer üzerinde nasipleniriz hepsi bu farkýmýz ayaklarýmýz deðil aklýmýzdýr bizimle gönül rençberliði edecek can topraðýný bulmak buradaki ayrýlýk bir baþka mevsime kalsýn burada ayrýlýðýn canýmdan bir parça olmasý hesepsýzca kadar senin oradaki yaraya sürülmesidir kalbim bundandýr iki katlý bir zýrh giymiþ sn ayrýlmazsan benim yüreðimin kalesini ayrýlýðýn fethi ne mümkün gülüm... akardý Munzur topraðýn kucaðýnda zaman bir yaþlýya benzerdi nasýl ki her yaþlý kucaðýnda hep ölümü taþýrsa ölürdü mevsimini beklemeden zamansýz içimde yokluðundan bu yürek gelmedin munzur suyunun yataðý içimdeydi þah damardan kestim kaným olmuþ boþu boþuna akar iþte ayrýlýk bu olsa gülüm ölümün gözlerine baka baka ölüyorum diyebileceðinin ölümden hýzlý uzaklaþtýðýný görmek düþüncede duygularýný birer birer katletmesidir ümitsizliðin bitmektir gülüm ayrýlýk hiç olmamýþça ayrýlýk demek gülüm hiç baþlamamýþ olmaktýr baþlamaya bir hayal kurmaktýr gülüm bizimkisi bu ayrýlýktan deðil biz biribirimizin gönlünün içinin içinde ayrýlýð yaþarýz bir baþ yüzüdür bizimkisi ayrýlýk bile ayrýlýk olduðundan þüpheye düþer ayný yerde ayný canda bir baþkalýktýr yaþanan gülüm tarif edemiyorum iþte gülüm, edemiyorum... inlerdi uçurumun önüne gelmiþ bir yolcu korkuuyla inlerdi hasta gülerdi ölüm ve iþine giderdi hastanýn nefesinden atmosferi silerdi duygularýndaki ekraný kapatýrdýr bitirirdi bütün filmi yakardý sinemayý seyredilen her þey yanar bütün seyircileri anlarýn kaçardý kurtulmak için Hiroþima misali ot bile bitmemiþ gibidir gülüm ayrýlmýþ gönüllerle ölmüþ bedenlerin kemiklerinde yaþamýn hiç bir þeyi yazmaz çünkü... ciðerparem Ve nefesim cevahir gözlüm yürekliler yüreklerini yüreklilikle yürek yüreðe katar birbirbirlerine daha yaþýyor yüreklerimiz çýkaralým birbirine kaynatalým ölüm bizi hiç sevmediler bilsin hep yaþamaya günahtýr her ayrýlýk insan bir kere ölür gülüm bu ayrýlýk ne ola... ve Kömürhan köprüsü hep Harput'a bakacaktýr ben ölürüm sen ölürsün Fýrat yine akacaktýr Malatya'ya Beydaðý selam duracaktýr her gün yüreðimin baþý Harput'tan gelip ýþýk hýzýndan öte bir sevda ruhuyla düþecektir güneþ olup gönlümdür gün gönlümdür gece gönlümdür yýldýz mahý nurum kara gecemin meþalesi kurda, kuþa yem etmedim ayrýlýktan yana ben ne kendimi ne içimdeki seni göz bebeðimin sevdiði mor ötesi sevda bildiðim renk kenger dikeni batmýþ oldu bugün yoksun gözümde arpacýk aðrýsý baþladý bakýþýndan sürsene akþama bu göz aðrýsý bir baþka sen sen diye sancýlanýr yüreðim iliðim donar ayrýlýk dersen, deme gülüm, deme... 26.12.2008 Taþkýþla/Taksim Bayram Tunca 1956, Elazýð
ÝzEdebiyat yazarý olarak seçeceðiniz yazýlarý kendi kiþisel kütüphanenizde sergileyebilirsiniz. Kendi kütüphanenizi oluþturmak için burayý týklayýn.
|
| |||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||
Anasayfa
| Þiir | Öykü | Roman | Deneme | Eleþtiri | Ýnceleme | Bilimsel | Yazarlar | Babýali Kütüphanesi | Yazar Kütüphaneleri | Yaratýcý Yazarlýk | Katýlým | Ýletiþim | Yasallýk | Saklýlýk & Gizlilik | Yayýn Ýlkeleri | ÝzEdebiyat? | SSS | Künye | Üye Giriþi | |
Book Cover Zone
Premade Book Covers
ÝzEdebiyat bir Ýzlenim Yapým sitesidir. © Ýzlenim
Yapým, 2024 | © bayram tunca, 2024
ÝzEdebiyat'da yayýnlanan bütün yazýlar, telif haklarý yasalarýnca korunmaktadýr. Tümü yazarlarýnýn ya da telif hakký sahiplerinin izniyle sitemizde yer almaktadýr. Yazarlarýn ya da telif hakký sahiplerinin izni olmaksýzýn sitede yer alan metinlerin -kýsa alýntý ve tanýtýmlar dýþýnda- herhangi bir biçimde basýlmasý/yayýnlanmasý kesinlikle yasaktýr. Ayrýntýlý bilgi icin Yasallýk bölümüne bkz. |